دوره 22، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1402 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 111-96 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه یزد ، rsadeghian@yazd.ac.ir
چکیده: (215 مشاهده)
مقدمه: اخیرا گرایش به استفاده از رویکردهای درمانی نوین برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. هدف پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ، انعطاف‌پذیری شناختی و بازتولید زمان در کودکان 12-8 ساله دارای اختلال هماهنگی رشدی بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. 30 پسر 8 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به‌طور تصادفی در دو گروه گواه و تجربی گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل سیاهه اختلال هماهنگی رشدی مخصوص والدین، سیاهه مشاهده حرکتی مخصوص آموزگاران، آزمون هوش ریون کودکان، آزمون برو/نرو، آزمون استروپ و بازتولید زمان بود. آزمودنیهای گروه تجربی برنامه تمرینات ادراکی - حرکتی پاریاد را به مدت 20 جلسه سی دقیقهای انجام دادند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و ویلکاکسون و در نرم‌افزار SPSS با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ و ادراک زمان تأثیر معناداری دارد (005/0>p)، اما بر مؤلفه انعطاف‌پذیری شناختی تأثیر معناداری نداشت (005/0<p).
نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ و بازتولید زمان کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی، پیشنهاد میگردد این تمرینات به عنوان یک روش مداخله مناسب برای بهبود برخی کارکردهای اجرایی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی میتواند مورداستفاده قرار گیرد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. 30 پسر 8 تا 12 ساله مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به‌طور تصادفی در دو گروه گواه و تجربی گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل سیاهه اختلال هماهنگی رشدی مخصوص والدین، سیاهه مشاهده حرکتی مخصوص آموزگاران، آزمون هوش ریون کودکان، آزمون برو/نرو، آزمون استروپ و بازتولید زمان بود. آزمودنیهای گروه تجربی برنامه تمرینات ادراکی - حرکتی پاریاد را به مدت 20 جلسه سی دقیقهای انجام دادند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و ویلکاکسون و در نرم‌افزار SPSS با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت.
یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ و ادراک زمان تأثیر معناداری دارد (005/0>p)، اما بر مؤلفه انعطاف‌پذیری شناختی تأثیر معناداری نداشت (005/0<p).
نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی تمرینات پاریاد بر بازداری پاسخ و بازتولید زمان کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی، پیشنهاد میگردد این تمرینات به عنوان یک روش مداخله مناسب برای بهبود برخی کارکردهای اجرایی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی میتواند مورداستفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: اختلال هماهنگی رشدی، ادراک زمان، انعطاف پذیری شناختی، بازداری پاسخ، تمرینات ادراکی- حرکتی پاریاد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |