دوره 23، شماره 4 - ( مهر و آبان 1403 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 14-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SEMNAN.REC.1402.036
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Imani F, bagheri M. Predicting Depression in Middle-Aged Individuals in Tehran Based on Socioeconomic Status, Loneliness, Spiritual Well-Being, and Marital Satisfaction in 2023. TB 2024; 23 (4) :1-14
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3672-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3672-fa.html
ایمانی فاطمه، باقری مائده. پیش‌بینی افسردگی افراد میانسال شهر تهران براساس وضعیت اجتماعی– اقتصادی، احساس تنهایی، بهزیستی‌معنوی و رضایت‌زناشویی در سال 1402. طلوع بهداشت. 1403; 23 (4) :1-14
گروه روانپزشکی و مرکز تحقیقات روان‌تنی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران، ، bagheri.ma@mazums.ac.ir
چکیده: (150 مشاهده)
مقدمه: اطلاعات در مورد سهم مهم‌ترین عوامل خطرساز شناسایی شده‌ی مرتبط با افسردگی در افراد میانسال ایرانی کافی نیست. در همین راستا، هدف این پژوهش، پیش‌بینی افسردگی افراد میانسال شهر تهران براساس وضعیت اجتماعی– اقتصادی، احساس تنهایی، بهزیستی معنوی و رضایت‌زناشویی آنان بود.
روش بررسی: روش مطالعه حاضر از نوع تحلیلی و به صورت مقطعی با رویکرد کمی انجام شده است که در آن رگرسیون خطی متغیرها سنجیده شده است. تعداد 216 نفر از میانسالان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت شهر تهران در سال 1402 به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت‌زناشویی هودسن، احساس تنهایی اجتماعی‌ـ‌عاطفی بزرگسالان، بهزیستی معنوی دهشیری و همکاران، وضعیت اجتماعی- اقتصادی (SES) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) پاسخ دادند. جهت بررسی ارتباط متغیرهای پیش‌بین با اختلال افسردگی از رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از SPSS نسخه 24 استفاده شد.
یافته‌ها: از 216 نفر از افراد میانسال شهر تهران با سن تقویمی 40 تا 60 سال، 68/47 درصد مرد (103نفر) و تعداد 31/52 درصد (113 نفر) زن بودند. فراوانی ابتلا به افسردگی در افراد میانسال شهر تهران 3/46 درصد (100 نفر) بود. لازم به ذکر است که صرفاً بهزیستی معنوی توانسته است تغییرپذیری در ابتلا به افسردگی افراد میانسال شهر تهران را به طور معنادار پیش‌بینی کند(19/0=B، (01/0P<).
نتیجه‌گیری: برخلاف مطالعات گذشته، وضعیت اجتماعی–اقتصادی، احساس تنهایی و رضایت‌زناشویی به لحاظ آماری نتوانسته است تغییرپذیری در افسردگی افراد میانسال شهر تهران را به طور معنادار پیش‌بینی کند و پیشنهاد می‌گردد بررسی‌های بیشتر در مورد مهم‌ترین عوامل خطرساز مرتبط با افسردگی در افراد میانسال صورت پذیرد.
روش بررسی: روش مطالعه حاضر از نوع تحلیلی و به صورت مقطعی با رویکرد کمی انجام شده است که در آن رگرسیون خطی متغیرها سنجیده شده است. تعداد 216 نفر از میانسالان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت شهر تهران در سال 1402 به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت‌زناشویی هودسن، احساس تنهایی اجتماعی‌ـ‌عاطفی بزرگسالان، بهزیستی معنوی دهشیری و همکاران، وضعیت اجتماعی- اقتصادی (SES) و پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) پاسخ دادند. جهت بررسی ارتباط متغیرهای پیش‌بین با اختلال افسردگی از رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از SPSS نسخه 24 استفاده شد.
یافته‌ها: از 216 نفر از افراد میانسال شهر تهران با سن تقویمی 40 تا 60 سال، 68/47 درصد مرد (103نفر) و تعداد 31/52 درصد (113 نفر) زن بودند. فراوانی ابتلا به افسردگی در افراد میانسال شهر تهران 3/46 درصد (100 نفر) بود. لازم به ذکر است که صرفاً بهزیستی معنوی توانسته است تغییرپذیری در ابتلا به افسردگی افراد میانسال شهر تهران را به طور معنادار پیش‌بینی کند(19/0=B، (01/0P<).
نتیجه‌گیری: برخلاف مطالعات گذشته، وضعیت اجتماعی–اقتصادی، احساس تنهایی و رضایت‌زناشویی به لحاظ آماری نتوانسته است تغییرپذیری در افسردگی افراد میانسال شهر تهران را به طور معنادار پیش‌بینی کند و پیشنهاد می‌گردد بررسی‌های بیشتر در مورد مهم‌ترین عوامل خطرساز مرتبط با افسردگی در افراد میانسال صورت پذیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روان شناسی
دریافت: 1403/5/3 | پذیرش: 1403/6/28 | انتشار: 1403/6/28
دریافت: 1403/5/3 | پذیرش: 1403/6/28 | انتشار: 1403/6/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
