Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1402.164
دانشگاه پیام نور،گروه مشاوره و روانشناسی، تهران، ایران ، ba_bakhshipour@yahoo.com
چکیده: (136 مشاهده)
مقدمه: جدایی والدین از هم بر کودکان آسیب و پیامد زیادی را به همراه خواهد داشت و همچنین بر رشد و تکامل و ارتباطات آنها نیز تأثیرگذار خواهد بود که منجر به احساس شرم در این کودکان میشود. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر احساس شرم در کودکان طلاق انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سهماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک (۷ تا ۱۲ سال) طلاق که در سال 1402-1401 به مرکز مشاوره اعتماد شهرستان ساری مراجعه نمودند از بین آنها ۳۰ نفر بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه شرم درونی شده فرگوسن استفاده شد.آموزش فرزندپروری مثبت به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته به برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ مداخلهای را دریافت نکردند. قبل و بعد از اجرای جلسات پیش آزمون و پس آزمون از هردو گروه گرفته شد و با گذشت سه ماه مجدد از هر دو گروه پیگیری صورت پذیرفت. جهت تجزیهوتحلیل دادها، از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر از طریق نرمافزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده گردید.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان دادبین میانگین نمرات مرحله پیشآزمون - پسآزمون و پیشآزمون - پیگیری در متغیر احساس شرم تفاوت معنادار وجود دارد. این بدان معناست که آموزش فرزندپروری مثبت در کودکان طلاق به طور معناداری موجب کاهش احساس شرم (شرم و گناه) شد (05/0P<).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای بهدستآمده میتوان نتیجه گرفت که آموزش فرزندپروری مثبت توانسته است موجب کاهش احساس شرم در کودکان طلاق شود؛ بنابراین آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش احساس شرم در کودکان پیشنهاد میشود.
این مقاله برگرفته از پایاننامه کارشناسیارشد رواننشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی ساری است.
.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روان شناسی دریافت: 1403/2/2 | پذیرش: 1403/3/20 | انتشار: 1403/4/10