دوره 22، شماره 5 - ( آذر و دی 1402 )
جلد 22 شماره 5 صفحات 106-89 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 162622726
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1401.207
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shadi Zavareh B, Azmoudeh M, Kashefimehr B, Mesrabadi J. Effectiveness of Positive Resilience Training on Emotional Self-Regulation, Psychological Distress and Parent-Child Interaction among Mothers of Mentally Retarded Children. TB 2023; 22 (5) :89-106
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3581-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3581-fa.html
شادی زواره بامداد، آزموده معصومه، کاشفی مهر بابک، مصرآبادی جواد. اثربخشی آموزش تاب آوری مثبت گرا بر خود تنظیمی هیجانی، پریشانی روان شناختی و تعامل والد- فرزند در مادران کودکان کم توان ذهنی. طلوع بهداشت. 1402; 22 (5) :89-106
واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی ، mas_azemod@yahoo.com
چکیده: (151 مشاهده)
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری مثبت گرا در بهبود خود تنظیمی هیجانی، پریشانی روان شناختی و تعامل والد- فرزند در مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شد.
روش بررسی: : ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه ارزیابی پریشانی روانشناختی کسلر (1992)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) و پرسشنامه تعامل والد – فرزند پیانتا (1994) بود. آموزش تاب آوری مثبت گرا در 8 جلسه 90 دقیقهای اجرا شدند. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS.v21 و آزمونهای تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر تبریز در سال 1401 بود. از بین افراد جامعه آماری، 45 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند.
یافته ها نتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری مثبت گرا بر نمره کلی خودتنظیمی هیجانی و مؤلفه های پنهان کاری و سازش اثربخش است. افزون بر این، اثربخشی این مداخله بر پریشانی روانشناختی نیز معنادار شده است. همچنین، نتایج بیانگر آن بود آموزش تاب آوری مثبت گرا بر متغیر رابطه مثبت کلی و مؤلفههای نزدیکی و وابستگی تأثیر معناداری دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد میشود آموزش تاب آوری مثبت گرا در اولویت برنامههای مداخلهای برای بهبود سلامت روانی مادران کودکان کم توان ذهنی قرار گیرد.
روش بررسی: : ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه ارزیابی پریشانی روانشناختی کسلر (1992)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) و پرسشنامه تعامل والد – فرزند پیانتا (1994) بود. آموزش تاب آوری مثبت گرا در 8 جلسه 90 دقیقهای اجرا شدند. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS.v21 و آزمونهای تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر تبریز در سال 1401 بود. از بین افراد جامعه آماری، 45 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند.
یافته ها نتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری مثبت گرا بر نمره کلی خودتنظیمی هیجانی و مؤلفه های پنهان کاری و سازش اثربخش است. افزون بر این، اثربخشی این مداخله بر پریشانی روانشناختی نیز معنادار شده است. همچنین، نتایج بیانگر آن بود آموزش تاب آوری مثبت گرا بر متغیر رابطه مثبت کلی و مؤلفههای نزدیکی و وابستگی تأثیر معناداری دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد میشود آموزش تاب آوری مثبت گرا در اولویت برنامههای مداخلهای برای بهبود سلامت روانی مادران کودکان کم توان ذهنی قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: تاب آوری مثبت گرا، خود تنظیمی هیجانی، پریشانی روان شناختی، تعامل والد- فرزند، مادران، کم توانی ذهنی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روان شناسی
دریافت: 1402/4/29 | پذیرش: 1402/9/12 | انتشار: 1402/10/26
دریافت: 1402/4/29 | پذیرش: 1402/9/12 | انتشار: 1402/10/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
