Ethics code: IR.GOUMS.REC.1394.193
مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان ، ایران. ، yazdi@goums.ac.ir
چکیده: (902 مشاهده)
مقدمه: فرسودگی شغلی در پرستاری یک نگرانی جهانی و ناشی از مواجه مکرر و شبانهروزی با موقعیتهای استرسزا است. این مطالعه با هدف تعیین جایگاه پرسشنامه اختصاصی درارزیابی چالش فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر، مقطعی با رویکرد توصیفی – تحلیلی بود که در سال 1397 در 637 نفر از پرستاران انجام شد. برای جمع اوری دادهها از روش نمونهگیری خوشهای استفاده شد. ابزار گرداوری دادهها پرسشنامه اختصاصی فرسودگی شغلی پرستاران بود. به وسیله SPSS نسخه 16فراوانی، میانگین و انحراف معیار و هم چنین پس از اثبات عدم نرمالیتی با آزمونهای استنباطی نظیر آزمون من ویتنی، کروسکال والیس دادهها تحلیل شد.
یافته ها: در مطالعه حاضر اکثر پرستاران (4/85 درصد) زن بودند. میانگین دامنه سنی و سابقه کار پرستاران به ترتیب 07/7 ± 29/33 و 46/7 ± 14/8 بود، میانگین فرسودگی شغلی پرستاران20/18±60/123 بود. بیشترین میانگین به حیطههای پیامدها 01/10 ± 74/40 و پیشآیندهای سازمانی 36/4 ± 76/32 و کمترین آن به سرسختی شخصیت 74/2 ± 08/21اختصاص داشت. از بین عوامل جمعیت شناختی، بین متغیرهای وضعیت تاهل، استخدام، تعداد فرزندان و شیفت کاری با فرسودگی تفاوت معنیدار اماری وجود داشت(05/0 P< ).
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین فرسودگی شغلی پرستاران در مجموع در حد متوسط بود و بیشترین زیر مقیاسهای دخیل در فرسودگی در زیر مقیاس پیامدها و پیشایند های سازمانی مشاهده شد. لذا ضروری است که مدیران پرستاری بتوانند با شناخت عوامل فرسودگی با طرح برنامهها و کارگاههای مرتبط نسبت به کاهش و حذف عوامل فرسودگی و حفظ امنیت و سلامتی جسمی و روانی پرستاران بکوشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/4/13 | پذیرش: 1400/7/28 | انتشار: 1400/10/10