دوره 20، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1400 )
جلد 20 شماره 6 صفحات 72-58 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 7088
Ethics code: 7830
Clinical trials code: 7081
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
dehghaniTafti A A, karami M, Rezaei pandar H, Jambarsang S, Rahmati Andani M. Effectiveness of Physical Activity Educational Program Based on Self-regulatory Theory on the Quality of Life among the Elderly. TB 2022; 20 (6) :58-72
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3190-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3190-fa.html
دهقانی تفتی عباسعلی، کرمی مهدی، رضایی پندری حسن، جام برسنگ سارا، رحمتی اندانی مریم. بررسی میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تئوری خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان خمینی شهر. طلوع بهداشت. 1400; 20 (6) :58-72
دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، ایران. ، hrezaeipandari@yahoo.com
چکیده: (899 مشاهده)
به کارگیری راهبردهای خود تنظیمی، بخش مهمی از مداخلات ورزشی است که اهمیت استفاده از آنها در ارتقای فعالیت فیزیکی ثابت شده است مطالعه حاضر جهت بررسی میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تئوری خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان خمینی شهر اجرا گردید.
مواد و روش ها: مطالعه مداخله ای که بر روی 64 سالمند مراکز سلامت دستگرد و بوعلی شهرستان خمینی شهر- اصفهان انجام شد. گروه مداخله، برنامه فعالیت بدنی به روش خود تنظیمی آموزش دادیم. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی و فعالیت فیزیکی قبل و دو ماه پس از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و روش های آماری کای اسکوئر، تست فیشر، من ویتنی، تی تست و آنالیزکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در گروه مداخله و کنترل از ابعاد فعالیت بدنی ، میانگین راه رفتن 35/7±75/7 و ± 01/8 54/15، فعالیت بدنی متوسط 87/2 ±85/2 در مقابل 23/6±53/5 و فعالیت بدنی سبک 71/15±86/2 در مقابل 4114/± 86/7 افزایش داشت این اختلاف ها از نظر آماری معنی دار بود. همچنین از ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله به ترتیب، میانگین روابط اجتماعی 3/17 ±76/61 در مقابل 68/9 ±75/68 ، سلامت روان 06/11± 1/51 در مقابل66/9 ±67/53 بود که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود(05/0 P<).
نتیجه گیری: بکارگیری راهبردهای خودتنظیمی منجربه افزایش فعالیت فیزیکی در سالمندان می گردد، در واقع هر چه سالمند، پر تحرک تر باشد، میزان روابط اجتماعی و سلامت روان ارتقاء می یابد،
مواد و روش ها: مطالعه مداخله ای که بر روی 64 سالمند مراکز سلامت دستگرد و بوعلی شهرستان خمینی شهر- اصفهان انجام شد. گروه مداخله، برنامه فعالیت بدنی به روش خود تنظیمی آموزش دادیم. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی و فعالیت فیزیکی قبل و دو ماه پس از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و روش های آماری کای اسکوئر، تست فیشر، من ویتنی، تی تست و آنالیزکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در گروه مداخله و کنترل از ابعاد فعالیت بدنی ، میانگین راه رفتن 35/7±75/7 و ± 01/8 54/15، فعالیت بدنی متوسط 87/2 ±85/2 در مقابل 23/6±53/5 و فعالیت بدنی سبک 71/15±86/2 در مقابل 4114/± 86/7 افزایش داشت این اختلاف ها از نظر آماری معنی دار بود. همچنین از ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله به ترتیب، میانگین روابط اجتماعی 3/17 ±76/61 در مقابل 68/9 ±75/68 ، سلامت روان 06/11± 1/51 در مقابل66/9 ±67/53 بود که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود(05/0 P<).
نتیجه گیری: بکارگیری راهبردهای خودتنظیمی منجربه افزایش فعالیت فیزیکی در سالمندان می گردد، در واقع هر چه سالمند، پر تحرک تر باشد، میزان روابط اجتماعی و سلامت روان ارتقاء می یابد،
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
