چکیده
مقدمه: یکی از مهمترین عوارض دیابت ، رتینوپاتی دیابتی است که یکی از علل عمده از دست دادن بینایی بشمار میرود و سالانه باعث کوری بیش از 10000 نفر میگردد.هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 میباشد.
روش بررسی:در این پژوهش آینده نگر تاریخی ، 400 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و فاقد رتینوپاتی که در سال 1387 به کلینیک چشم پزشکی مرکز تحقیقات دیابت یزد مراجعه نمودهاند، وارد مطالعه شدهاند و تا بهمن ماه 1391 از نظر تشخیص رتینوپاتی پیگیری شدند. برای شناسایی عوامل موثر بر تشخیص رتینوپاتی از مدل نیمه پارامتری کاکس و مدلهای پارامتری: نمایی ، وایبل ، لگ نرمال و لگ لجستیک استفاده شده است.
یافتهها: مصرف آسپرین 6/0برابر (در مدل وایبل ، لگ نرمال) و یک برابر (در مدل کاکس) خطر تشخیص رتینوپاتی را افزایش میدهد. به عبارتی سبب کاهش زمان تشخیص رتینوپاتی در این افراد میشود. در مطالعه حاضر خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی در بیمارانی که آنمی داشتهاند، 4/1 برابر بیمارانی است، که فاقد این عامل خطر بودهاند. داشتن آنمی موجب تشخیص زودتر رتینوپاتی دیابتی میگردد( 05/0P <). مصرف انسولین باعث تا خیر در زمان تشخیص رتینوپاتی میشود و خطر تشخیص رتینوپاتی دیابتی را کاهش میدهد.
نتیجه گیری: کنترل قند خون ، معاینه منظم افراد دیابتی توسط متخصصان چشم پزشکی در مراحل اولیه تشخیص دیابت، کنترل مصرف آسپرین ،تشخیص و درمان آنمی، در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پیشنهاد میشود.
این مقاله حاصل پایان نامه پایان نامه کارشناسی ارشد رشته آمار زیستی دانشگاه شهید صدوقی یزد می باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |