دوماهنامه علمی پژوهشی

چکیده

مقدمه: سالمندی، دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله، ضرورتی اجتماعی است. پژوهش‌ها نشان داده اند که زندگی با سایر اعضای خانواده بر سلامت جسمانی و روانی سالمندان تأثیر مثبت دارد. این بررسی با هدف مقایسه حمایت اجتماعی ادراک شده و امید به زندگی در سالمندانِ مقیم و غیر مقیمِ خانه‌های سالمندانِ استان یزد انجام گردید.

روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی می‌باشد. جامعه پژوهش حاضر، شامل تمامی سالمندانِ مقیم و غیر مقیمِ خانه‌های سالمندانِ استان یزد بود که از این جامعه، نمونه ای به حجم 117 نفر با روش  نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه امید به زندگی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین دو متغیر حمایت اجتماعی ادراک شده و امید به زندگی در سالمندان مقیم و غیر مقیم رابطه مستقیم و معنی‌دار وجود دارد (01/0>p). همچنین، بین نمره حمایت اجتماعی و امید زندگی دو گروه از سالمندان مقیم و غیر مقیم، سالمندان زن و مرد و افراد در خرده گروه‌های وضعیت تأهل، تفاوت معنی‌دار وجود دارد (01/0>p).

بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، به خانواده‌ها و فرزندان توصیه شده است حتی‌الامکان جهت ارتقاء سلامت اجتماعی و روانی سالمندان، ایشان را در منازل خود تحت مراقبت و خدمت رسانی قرار دهند.