مقدمه: اعضای نهادهای محلی با نفوذ و منابعی که در اختیار دارند میتوانند در اعتلای برنامههای سلامت نقش موثری را ایفا نمایند. همکاری مطلوب نهادهای محلی مستلزم آگاهی و شناخت آنها از اهداف و ضوابط تعیین شده میباشد. این مطالعه به منظور بررسی سطح آشنایی اعضای نهادهای محلی از ضوابط طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در استانهای شمالی ایران انجام گرفته است.
روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی به روش مقطعی بوده که در شش ماهه دوم سال 1391 انجام گرفت. 25 درصد مراکز مجری طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در سه استان گلستان، مازندران و گیلان، مجموعا 139 مرکز از 552 مرکز مجری بصورت تصادفی منظم به عنوان خوشههای پژوهش انتخاب و در هر مرکز منتخب اعضای شورای حل اختلاف، شورای اسلامی، شورای بهداشتی، دهیار، مدیر و معلم بومی در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی و پایایی (84%) آن مورد تائید قرار گرفت. دادهها در18 SPSS با آزمونهای مرتبط آماری در سطح معنی-داری 05/0>P تحلیل شد.
یافتهها: از بین 601 نفر عضو نهادهای محلی مطالعه شده، 521 نفر (7/86 درصد) مرد بودند. جوانترین فرد 19 ساله و مسنترین 81 ساله که میانگین و انحراف معیار سن کل افراد 7/9±45 سال بود. از نظر تحصیلات، بیشتر افراد (1/47 درصد) مدرک دانشگاهی داشتند.. از کل 27 نمره، میانگین آشنایی دهیار 4±4/12، اعضای شورای بهداشتی 7/3±6/11، اعضای شورای اسلامی 1/4±4/11، مدیر بومی 3/3±6/10، اعضای شورای حل اختلاف 1/5±5/10 و معلم بومی 9/4±8/8 بوده است. بین سطح آشنایی و عضویت در هیات امناء مرکز، جنس، نوع نهاد محلی رابطه معنیدار وجود داشت (05/0>P). میزان آشنایی با تعداد مراجعه به خانه بهداشت و مرکز بهداشتی درمانی رابطه مستقیم معنیدار وجود داشت (05/0>P). بین میزان آشنایی و تحصیلات، استانهای محل سکونت و تاهل رابطه معنیدار وجود نداشت (05/0
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1392/8/11 | پذیرش: 1392/10/14 | انتشار: 1394/6/25