دوماهنامه علمی پژوهشی

چکیده

مقدمه: کیفیت زندگی معلولان جسمی موضوع مهمّی است که پژوهش حاضر به منظور پرداختن به این موضوع، به بررسی تأثیر آموزش هوش ‌معنوی بر بهبود کیفیّت ‌زندگی معلولان جسمی بزرگسال زن و مرد شهرستان میبد در سال 1393اقدام کرده است.

روش بررسی: در این پژوهش که از نوع مطالعات شبه آزمایشی- مداخله‌ای و به صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود، 28 نفر زن و مرد معلول شرکت داشتند (7 مرد و 21 زن) که به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. بعد از اجرای پیش‌آزمون، دو گروه از نظر کیفیت زندگی به وسیله‌ی آزمون  tدو نمونه مستقل مقایسه شدند و بعد از اطمینان از عدم تفاوت معنادار بین دو گروه، 10جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش هوش ‌معنوی برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. برای هر دو گروه بعد از جلسات آموزش، پس آزمون کیفیّت ‌زندگی SF-36 اجرا شد . تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش آماری تحلیل کواریانس یک‌راهه انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش نسبت به گروه گواه از نظر کیفیّت‌ زندگی ‌کلّی، سلامت ‌عمومی، محدودیّت‌ ایفای نقش به دلایل جسمانی، محدودیّت ایفای نقش به دلایل عاطفی، عملکرد ‌اجتماعی و نشاط، به طور معناداری نمره‌ی بالاتری کسب کردند.  افزایش نمره‌ی شرکت کنندگان در کلاس‌ها فقط در عملکرد جسمانی، درد بدنی و سلامت روان معنادار نبود.

نتیجه گیری: با توجّه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت آموزش هوش ‌معنوی می‌تواند باعث بهبود کیفیّت‌ زندگی معلولان شود.