دوره 18، شماره 4 - ( مهر و آبان 1398 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 106-89 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم و فناوری‌های پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، l.riahi@srbiau.ac.ir
چکیده: (2346 مشاهده)
مقدمه: توانمندسازی در توسعه قابلیت افراد برای نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمانهای بهداشتی درمانی نقش تعیینکنندهای دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی متغیرها و مولفههای خودکارآمدی موثر بر توانمندسازی مدیران شبکههای بهداشتیدرمانی در سال 1397 انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی و اکتشافی است. ابتدا، با بررسی ادبیات پژوهش و همچنین مصاحبه با متخصصان موضوعی، متغیرهای توانمندسازی منابع انسانی استخراج شد. سپس، مدل مفهومی پژوهش طراحی گردید و پرسشنامه تدوین و اعتبارسنجی شد. دادهها با تکمیل پرسشنامه از 416 نفر از مدیران شبکههای بهداشتیدرمانی سه استان، که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شده بودند جمعآوری گردید و با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، متغیر "آموزش مستمر" در عامل خودکارآمدی با بار عاملی 84/0 بیشترین اهمیت را داشت. بر مبنای ضرایب استاندارد تحلیل عاملی تاییدی، متغیرهای هر سه مولفه خودکارآمدی در سطح 001/0>p معنیدار بود و مولفه "باور به توانایی مسئولانه و داشتن مهارت در کار" با بار عاملی 96/0 بیشترین تاثیر را بر عامل خودکارآمدی داشت. میزان تاثیر عامل خودکارآمدی در توانمندسازی 96/0 بود و بیشترین اهمیت را متغیرهای "داشتن مهارتهای شغلی" و "برانگیختگی هیجانی" با بار عاملی 79/0 به خود اختصاص دادند.
نتیجهگیری: دانشگاههای علوم پزشکی و شبکههای بهداشتی درمانی می توانند از طریق آموزش مستمر، ارتقاء تواناییها و مهارت های شغلی، مسئولیتپذیری، و ارائه الگوها و تجربههای موفق، توانمندی مدیران را بهبود بخشند.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی و اکتشافی است. ابتدا، با بررسی ادبیات پژوهش و همچنین مصاحبه با متخصصان موضوعی، متغیرهای توانمندسازی منابع انسانی استخراج شد. سپس، مدل مفهومی پژوهش طراحی گردید و پرسشنامه تدوین و اعتبارسنجی شد. دادهها با تکمیل پرسشنامه از 416 نفر از مدیران شبکههای بهداشتیدرمانی سه استان، که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شده بودند جمعآوری گردید و با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، متغیر "آموزش مستمر" در عامل خودکارآمدی با بار عاملی 84/0 بیشترین اهمیت را داشت. بر مبنای ضرایب استاندارد تحلیل عاملی تاییدی، متغیرهای هر سه مولفه خودکارآمدی در سطح 001/0>p معنیدار بود و مولفه "باور به توانایی مسئولانه و داشتن مهارت در کار" با بار عاملی 96/0 بیشترین تاثیر را بر عامل خودکارآمدی داشت. میزان تاثیر عامل خودکارآمدی در توانمندسازی 96/0 بود و بیشترین اهمیت را متغیرهای "داشتن مهارتهای شغلی" و "برانگیختگی هیجانی" با بار عاملی 79/0 به خود اختصاص دادند.
نتیجهگیری: دانشگاههای علوم پزشکی و شبکههای بهداشتی درمانی می توانند از طریق آموزش مستمر، ارتقاء تواناییها و مهارت های شغلی، مسئولیتپذیری، و ارائه الگوها و تجربههای موفق، توانمندی مدیران را بهبود بخشند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |