سابقه واهداف: رنگ بارزترین آلاینده فاضلاب های نساجی می باشد که به دلیل اثرات سوء بهداشتی و زیست محیطی مورد توجه جدی می باشند. رنگ ها موادی با ساختار پیچیده، معمولاً سمی و مقاوم به تجزیه بیولوژیک هستند که از طریق فاضلابهای صنعتی وارد محیط زیست می شوند. هدف این مطالعه تجزیه فتوشیمیایی(UV) و فوتوکاتالیستی(TiO₂/UV-C ) رنگ راکتیو قرمز 198 بود.

روش بررسی: این مطالعه بصورت تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی در راکتور ناپیوسته انجام شد. فاضلاب سنتتیک از انحلال رنگ راکتیو قرمز 198 در آب شهر تهیه و تأثیر غلظت اولیه رنگ، جرم TiO₂، pH  و زمان تماس در حذف رنگ بررسی شد. غلظت رنگ با استفاده از اسپکتروفتومتر در طول موج 518 نانومتر تعیین گردید.

یافته ها:. فرایند TiO₂/UV-C  نسبت به فرآیند UV-C تنها، موثرتر است. ثابت سرعت تجزیه فتوشیمیایی در pH اسیدی 0019/0 و طی فرایند تجزیه فتوکاتالیستی  0381/0 بر دقیقه می باشد. تجزیه نوری و فتوکاتالیستی رنگ مورد نظر از مدل سینتیک درجه اول پیروی می کند. افزایش جرم  TiO₂از 4/0 به 1 گرم منجر به افزایش راندمان از 8/97 به 100 در صد می گردد. افزایش غلظت رنگ از 100 به 250 میلی گرم در لیتر و pH  از 4 به 10 منجر به کاهش راندمان به ترتیب  از 100 به 66/97 و از 100 به 6/94 می گردد. بهترین راندمان در pH معادل 4 حاصل می گردد.

نتیجه گیری: بیشترین کارآیی حذف رنگ راکتیو قرمز 198 با فرایندهای اکسیداسیون فتوشیمیایی و فتوکاتالیستی تحت شرایط اسیدی حاصل می شود که از این میان فرآیند فتوکاتالیستی موثر تر می باشد.