مقدمه: عمده فلزات سنگین محیط شامل کادمیوم، آرسنیک، سرب و جیوه میباشند که مسئول بسیاری از ناهنجاری‌ها در انسان هستند و می‌توانند از طرق مختلف به زنجیره غذایی وارد شده، سلامت انسان را به مخاطره اندازند. در کنار آنها فلزاتی همچون روی و مس نیز وجود دارند که در غلظت‌های بالا اثرات مشابهی دارند. نمک طعام به عنوان اصلی ترین چاشنی در مواد غذایی می‌تواند حاوی این مواد غیر آلی باشد. هدف از این مطالعه تعیین آلودگی فلزات سنگین در نمکهای مصرفی شهر اصفهان در سال۱۳۸۹بود.
روش بررسی: در این مطالعه که از نوع توصیفی-مقطعی می‌باشد، تعداد ۱۵نمک تصفیه شده و ۵ نمک تصفیه نشده آزمایش شد. دقت آزمایشات با تکرار ۵ نمونه صورت گرفت. اندازه گیری فلزات سنگین با دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی و اسپکترومتر نشر اتمی با پلاسمای کوپل القایی صورت گرفت و سپس با آزمون آماری t-test توصیف گردیدند.
یافته‌ها: میانگین غلظت کادمیوم، سرب، آرسنیک، جیوه، مس و روی در نمکهای تصفیه شده به ترتیب۱۵/۰، ۵۷/۰، ۶۹/۰، ۰۶۱/۰، ۸۷/۰ و µg/g ۳۴/۶ و در نمکهای تصفیه نشده برابر۱۶/۰، ۶۱/۰، ۶۳/۰، ۰۵۸/۰، ۸۶/۰ و µg/g ۵۳/۷ بود.
نتیجه گیری: میانگین غلظت آرسنیک و جیوه در نمونه‌های نمک موجود، بالا بوده و از مقادیر استاندارد بیشتر می باشد، اما میانگین غلظت سایر فلزات و استاندارد آنها در نمکهای تصفیه شده و تصفیه نشده از این حدود پایین تر است. همچنین بین میانگین غلظت نمکهای تصفیه شده و نشده تفاوت معنی داری وجود ندارد. مقدار دریافت هفتگی قابل تحمل (PTWI) فلزات سنگین از طریق نمک طعام پایین تر از حدود استاندارد برآورد گردید. با این وجودکاربرد روش‌های مناسب حذف آلاینده از نمک ضرورت دارد.
