مقدمه: فعالیت بدنی کافی و منظم از عوامل اصلی حفظ و ارتقا سلامت در سراسر دوران زندگی است. نتایج تحقیقات جهانی نشان داده است ورزش منظم و در حد اعتدال سبب افزایش طول عمر و کاهش ابتلا و مرگ ناشی از بیماری های مزمن میشود. لذا مطالعه ی حاضر همگام با سایر بررسی های انجام شده در جهان و ایران با هدف بررسی میزان فعالیت فیزیکی در افراد مبتلا به پرفشاری خون و مقایسهی آن با افراد سالم انجام شد.
روش بررسی: مطالعهی حاضر یک مطالعهی مورد- شاهدی است که در سال ۱۳۹۴ بر روی ۱۶۰ نفر (۸۰ نفر گروه شاهد، ۸۰ نفر گروه مورد) انجام شد. افرادی که دارای فشار خون سیستولیکmmHg ۱۴۰≤ و یا فشار خون دیاستولیک mmHg۹۰≤ بودند در گروه مورد و افراد با فشار خون نرمال در گروه شاهد قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی آسان بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. قسمت اول پرسشنامه مربوط به اطلاعات زمینه ای و اجتماعی – اقتصادی و قسمت دوم مربوط به سنجش فعالیت فیزیکی با استفاده از پرسشنامه استاندارد IPAQ بود. داده ها پس از جمع آوری با آزمون های Chi-square، Mann- Whitneyو رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS/۱۶ تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها : بررسی میزان فعالیت فیزیکی در گروه مورد و شاهد نشان داد ۸/۱۳ درصد از گروه مورد و ۵/۲۷ درصد از گروه شاهد دارای فعالیت فیزیکی بودند و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود. بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعه شانس ابتلا به پرفشاری خون در گروه بدون فعالیت فیزیکی ۳۷/۲ برابر بیشتر از گروهی بود که در طول هفته تحرک بدنی داشتند. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد در بین متغیرهای مورد بررسی، فعالیت فیزیکی، سطح تحصیلات و درآمد عوامل تاثیر گذار بر پرفشاری خون بودند. نتایج نشان داد فعالیت فیزیکی با سطح متوسط و شدید در ابتلا به پرفشاری خون اثر محافظتی دارند. همچنین افراد با سطح تحصیلات پایین تر و درآمد کمتر شانس ابتلا به پرفشاری خون بیشتری را داشتند.
نتیجهگیری: یافته های پژوهش نشان داد که ورزش و فعالیت فیزیکی شانس ابتلا به پرفشاری خون را کاهش می دهد. این یافته بر ضرورت انجام اقدامات مداخله ای جهت بهبود سبک زندگی مردم تاکید دارد.
