محمدکاظم فخری، عادله اصلی‌پور،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۴ )
چکیده
چکیده
مقدمه: حرفه پرستاری تنیدگی زاست و فشار روانی آن می‌تواند منجر به فرسودگی شغلی شود اما ادراک متفاوت از یک رویداد تنیدگی زا می تواند این رابطه را تعدیل کند. هدف پژوهش بررسی فرسودگی شغلی پرستاران بخش‌های ICU ، اورژانس و جراحی و ارتباط آن با تنیدگی ادراک شده است.
روش بررسی : پژوهش توصیفی تحلیلی و مقطعی است. جامعه پژوهش کلیه پرستاران زن و مرد شاغل در بخش‌های ICU ، اورژانس و جراحی چهار بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری بودند (۱۸۰=N). نمونه بر اساس جدول کرجسی ومورگان ۱۲۰ نفر تعیین شد که از پرستاران بخش-های ICU، اورژانس و جراحی به شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های فرسودگی شغلی و تنیدگی ادراک شده بودند. جهت تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یکراهه، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین فرسودگی شغلی پرستاران بخش‌هایICU، اورژانس وجراحی وجود ندارد (۶۸۳/۱,F= ۱۹۱/۰P=). بین فرسودگی شغلی و ادراک مثبت از تنیدگی رابطه منفی و معنادار(۳۰۷/۰R= - ،۰۰۱/ ۰P=)، بین فرسودگی شغلی و ادراک منفی از تنیدگی رابطه مثبت و معنادار(۴۰۴/۰ R= ،۰۰۰/ ۰P=) وجود داشت. همچنین ادراک منفی از تنیدگی بالاترین سهم (۳۳۳/۰β=) را در تبیین فرسودگی شغلی داشت.
نتیجه‌گیری: شیوه‌های ارزیابی فرد نقش کلیدی در تعدیل تنش‌های تجربه شده در محیط کار را دارد لذا شناسایی افرادی که ادراک منفی از تنیدگی‌های شغلی دارند به منظور تغییر ارزیابی منفی آنان از موقعیت تنیدگی‌زا می‌تواند در کاهش فرسودگی شغلی و افزایش کیفیت خدمات پرستاری ارائه شده موثر باشد.
