مقدمه: اهمیت باروری به‌عنوان مهمترین عامل تغییر در ساخت جمعیت و یکی از مؤلفه‌های اصلی رشد جمعیت موجب شده تا مطالعات مربوط به باروری، جایگاه ویژه‌ای در مطالعات جمعیت‌شناختی داشته باشد. هدف این مقاله بررسی میزان تأثیر عوامل جمعیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بر به تأخیر انداختن تولد نخستین فرزند در شهر میبد می‌باشد.
روش بررسی: روش مطالعه در این تحقیق، پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه ساخت‌یافته است. جامعه مورد مطالعه، زنان ۱۵ تا ۴۹ سال ازدواج کرده و دارای حداقل یک فرزند شهر میبد و حجم نمونه شامل ۳۷۹ نفر می‌باشد که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای سه مرحله‌ای انتخاب شده‌اند.
یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بین متغیرهای تمایل پاسخگویان به حاملگی، نوع خانواده، سن ازدواج و مدت زمان ازدواج پاسخگویان، تحصیلات پاسخگویان و شوهران‌شان، خاستگاه جغرافیایی پاسخگویان، وضعیت شغلی زنان و نوع ازدواج آنها با متغیر وابسته میزان به‌تأخیر انداختن تولد فرزند اول رابطه وجود دارد. همچنین یافته‌های حاصل از رگرسیون چند‌متغیره حاکی از آن است که میزان استفاده از وسایل جلوگیری، سن ازدواج، خاستگاه جغرافیائی پاسخگویان، مدت ازدواج، برابری جنسیتی و نوع خانواده، به‌ترتیب بیشترین سهم را در تعیین فاصله بین ازدواج و تولد فرزند اول دارند و توانسته‌اند ۳۴ درصد از واریانس متغیر وابسته را پیش‌بینی نمایند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعۀ حاضر و مطالعات قبلی نشان می‌دهد که در طول سال‌های اخیر، فاصله بین ازدواج تا تولد فرزند اول افزایش یافته و از شدت باروری کاسته شده است. در مجموع از یافته‌های بدست آمده می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که تأثیر شرایط جمعیتی، اجتماعی و فرهنگی در افزایش میزان به‌تأخیر انداختن تولد فرزند اول و بالطبع کاهش باروری فعلی جامعه، به مراتب بیشتر از شرایط اقتصادی می‌باشد. بنابراین برای کاهش فاصله بین ازدواج تا تولد اولین فرزند در برنامه‌ریزی‌ها، باید به عوامل جمعیتی و اجتماعی– فرهنگی بیشترین توجه را نمود.
