آرزو قاسم خانلو، وحید صبری،
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بعد از دوره حاد بیماری برخی علایم مانند احساس خستگی و درد عضلانی باقی می مانند. این مساله باعث کاهش افت÷۱۱۱۱۰ کیفیت زندگی این بیماران می گردد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آرامسازی پیشرونده عضلانی بر روی شدت درد و کیفیت زندگی بعد از ترخیص از بیمارستان است.
روش بررسی: پژوهش حاضری مطالعه نیمهتجربی بودکه در سال ۱۴۰۰ بر روی ۹۶ نفر از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ دارای شکایات درد شهرستان خوی انجام گرفت نمونه به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی جایگذاری شدند. مداخله به صورت آموزش تمرینات آرامسازی عضلانی بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های شدت درد و کیفیت زندگی جمع‌آوری شدند.از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در نرم‌افزار ۲۶SPSS- استفاده‌شده است.
یافتهها: نتایج نشان می دهد که نمرات شدت درد، تداخل درفعالیت‌های روزمره درهر دو گروه روند کاهشی و بهبود کیفیت زندگی در هر دو گروه روند افزایشی داشته است. اندازه اثر به‌دست‌آمده برای آرامسازی پیشرونده عضلانی درکاهش شدت درد تجربه‌شده ۶۵/۰ ،کاهش تداخل درد در فعالیت‌های روزمره ۷۱/۰و برای بهبود کیفیت زندگی ۷۸/۰به‌دست‌آمده بود که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرامسازی عضلانی برای هر سه مؤلفه است.
نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تمرینات آرامس ازی عضلانی موجب کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹میشود. پیشنهاد می شود از این تمرینات به عنوان روش مکملی برای کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شود.
