مهدی سبکرو، علی شیدا،
دوره ۲۰، شماره ۶ - ( ویژه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: با توجه به فشار بالای روحی وارد بر پرستاران در محیط کار، شناسایی عوامل موثر بر تابآوری آنان مهم به نظر می رسد، لذا هدف از این پژوهش بررسی نقش میانجی عجین شدن با شغل در رابطه بین استرس شغلی و تابآوری در پرستاران بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان بود.
روش بررسی: روش تحقیق حاضر، تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی- همبستگی بود.جامعه آماری شامل ۱۷۰۰ نفر از پرستاران بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان بود که بر اساس فرمول کوکران و با روش نمونه‌گیری در دسترس ۲۰۰ نفر (۶۰ مرد و ۱۴۰ زن) انتخاب شدند. پرسشنامه‌های استرس شغلی HSE، تابآوری و عجین شدن با شغل بر روی نمونه اجرا گردید. داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط نرم‌افزارهای SPSS و AMOS و با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد، استرس شغلی با اثر میانجی عجین شدن با شغل اثر منفی و معنی‌داری بر تابآوری دارد و استرس شغلی نیز تاثیر منفی و معناداری بر تاب آوری دارد و هم چنین استرس شغلی اثر منفی و معنی‌داری بر عجین شدن با شغل دارد و عجین شدن اثر مثبت و معنی‌داری بر تابآوری دارد.
نتیجهگیری: پژوهش حاضر نشان داد استرس شغلی بر روی تابآوری اثر میگذارد، اما درصورتی‌که پرستاران با شغل خود عجین شده باشند این اثرگذاری کمتر میشود و سازه عجین شدن به‌عنوان یک متغیر تعدیل‌کننده ایفای نقش می‌کند.
