مقدمه: سندرم متابولیک به‌عنوان یک عامل خطرزابرای بیماری‌های مزمن متعددی مانند دیابت نوع۲ و بیماری قلبی- عروقی محسوب می‌شود که از طریق برخی عوامل مانند تغذیه ناسالم، روش زندگی بی‌تحرک و استعداد ژنتیکی ایجاد می‌گردد. در حالی که سطوح بالاتری از قدرت عضلانی با خطر پایین‌تر سندرم متابولیک همراه می‌باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی پاسخ برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی در زنان مبتلا به سندرم متابولیک به یک دوره تمرین مقاومتی است.
روش بررسی: ۲۶ زن یائسه سالم غیرفعال به‌صورت داوطلبانه هدفمند جهت شرکت در پژوهش انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و گواه تقسیم شدند.آزمودنی‌ها در آزمون‌های تن‌سنجی شامل اندازه‌گیری قد، دور کمر و لگن، وزن، چربی زیر‌جلدی و نمونه‌گیری خونی شرکت کردند. گروه تجربی تمرینات مقاومتی را به مدت ۱۰ هفته و هر هفته ۳ جلسه با ۴۰ تا ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند.
یافته‌ها : نتایج نشان دادکه پس از ۱۰ هفته تمرین مقاومتی در گروه تجربی شاخص‌های وزن (۰۰۱/۰>P )،کلسترول تام(۰۳/۰>P) وتری‌گلیسرید(۰۰۱/۰>P) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار داشت. همچنین در گروه تجربی نسبت به پیش‌آزمون تغییرات معنی‌داری در میانگین نمایه توده بدن، اندازه دور کمر، درصد چربی، فشار خون سیستولیک و کلسترول-HDL مشاهده گردید، اگرچه این تغییرات در بین دو گروه معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: در مجموع یافته‌های پژوهش نشان داد که یک برنامه فعالیت ورزشی مقاومتی می‌تواند باعث بهبود عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان مبتلا به سندرم متابولیک شود. البته ساز و کارهای مؤثر در بهبود علائم سندرم متابولیک متعاقب فعالیت‌های ورزشی به‌وضوح مشخص نشده است.
