دوره 23، شماره 4 - ( مهر و آبان 1403 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 56-44 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SSU.MEDICINE.REC.1399.168
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shomali Ahmadabadi M, Zabihi M, Khodarahmi A, Barkhordari Ahmadabadi A. The Mediating Role of Self-Criticism in the Relationship between Fear of Negative Evaluation and Social Anxiety in Medical Science Students. TB 2024; 23 (4) :44-56
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3654-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3654-fa.html
شمالی احمدآبادی مهدی، ذبیحی محسن، خدارحمی علی، برخورداری احمدآبادی عاطفه. نقش میانجی خود انتقادی در رابطه بین ترس از ارزیابی منفی و اضطراب اجتماعی دانشجویان علوم پزشکی. طلوع بهداشت. 1403; 23 (4) :44-56
سازمان آموزش و پرورش ، Mahdi_shomali@yahoo.com
چکیده: (98 مشاهده)
مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی یک ترس شدید و مداوم از زیر نظر گرفتن و قضاوت شدن توسط دیگران است. این ترس می تواند بر کار، مدرسه و سایر فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد. این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی خود انتقادی در رابطه بین ترس از ارزیابی منفی و اضطراب اجتماعی دانشجویان علوم پزشکی انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که به شیوه معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان دکتری علوم پزشکی یزد در سال تحصیلی 1400-1401 بود. حجم نمونه 227 نفر تعیین و نمونه‌گیری با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، ترس از ارزیابی منفی لری، (1983) و خودانتقادی تامپسون و زاروف (2004) بود که به صورت برخط منتشر شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS26 و Amos24 تحلیل شد.
یافته‌ها: اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی بر اضطراب اجتماعی (۰۰۱/۰=P)، اثر مستقیم خودانتقادی بر اضطراب اجتماعی (۰41/۰=P) و اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی بر خودانتقادی (۰۰۱/۰=P)، معنی‌دار بوده است. همچنین نتایج بوت‌استراپ نیز نشان داد که اثر غیرمستقیم ترس از ارزیابی منفی بر اضطراب اجتماعی از طریق خودانتقادی (۰19/۰=P) نیز معنی‌دار بوده است.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها انتقاد از خود را به عنوان یک واسطه مهم بین ترس از ارزیابی منفی و اضطراب اجتماعی در دانشجویان علوم پزشکی برجسته و بر اهمیت پرداختن به خود انتقادی در مداخلات تاکید می‌کند.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که به شیوه معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان دکتری علوم پزشکی یزد در سال تحصیلی 1400-1401 بود. حجم نمونه 227 نفر تعیین و نمونه‌گیری با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، ترس از ارزیابی منفی لری، (1983) و خودانتقادی تامپسون و زاروف (2004) بود که به صورت برخط منتشر شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS26 و Amos24 تحلیل شد.
یافته‌ها: اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی بر اضطراب اجتماعی (۰۰۱/۰=P)، اثر مستقیم خودانتقادی بر اضطراب اجتماعی (۰41/۰=P) و اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی بر خودانتقادی (۰۰۱/۰=P)، معنی‌دار بوده است. همچنین نتایج بوت‌استراپ نیز نشان داد که اثر غیرمستقیم ترس از ارزیابی منفی بر اضطراب اجتماعی از طریق خودانتقادی (۰19/۰=P) نیز معنی‌دار بوده است.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها انتقاد از خود را به عنوان یک واسطه مهم بین ترس از ارزیابی منفی و اضطراب اجتماعی در دانشجویان علوم پزشکی برجسته و بر اهمیت پرداختن به خود انتقادی در مداخلات تاکید می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
