Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1402.226
گرمسار، ایران ، Apirkhaefi@gmail.com
چکیده: (310 مشاهده)
مقدمه: بیماری دیابت به عنوان یکی از عوامل شایع مرگ و میر در جهان، فراتر از جنبههای جسمی است و میتواند بر ابعاد روانی و احساسی نیز تأثیر بگذارد. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنویت درمانی بر بهزیستی روانشناختی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تهران انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی و با طرح پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش تمامی بیماران دیابت نوع دو بودند که از مرداد تا آذرماه سال 1402 در مراکز درمانی تهران (مسیح دانشوری، نیکان و انجمن دیابت ایران) حضور داشتند. از بین بیماران، 37 نفر از آنان با روش نمونهگیری هدفمند برگزیده شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (18=N) و کنترل (19=N) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاسهای استاندارد شدۀ بهزیستی روانشناختی ریف-فرم کوتاه (آلفای کرونباخ= 72/0) و خودکارآمدی عمومی (آلفای کرونباخ= 83/0) بود. برای تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS-21 استفاده شد. همچنین با توجه به مراحل مختلف اندازهگیری (پیش آزمون، پسآزمون و پیگیری)، آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر برای تجزیه و تحلیل دادهها به کار گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که معنویت درمانی توانست باعث افزایش بهزیستی روانشناختی (56/132=F) و خودکارآمدی (51/15=F) در بیماران دیابت نوع دو شود (001/0> P). همچنین میزان اندازه اثر معنویت درمانی برای بهزیستی روانشناختی 79% و خودکارآمدی 31% بود و ماندگاری تأثیر آن تا سه ماه پس از درمان ملاحظه شد.
نتیجهگیری: نتایج حاکی از تأثیر معنویت درمانی بر ارتقاء بهزیستی و خودکارآمدی روانی بیماران دیابت نوع دو بود. بنابراین پیشنهاد میشود در کنار درمان روتین بیماران دیابت نوع دو، از معنویت درمانی جهت افزایش سلامت روانی بیماران استفاده شود.
این مقاله، برگرفته از پایاننامۀ دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات است.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
روان شناسی دریافت: 1403/1/22 | پذیرش: 1403/3/20 | انتشار: 1403/6/10