دوره 21، شماره 2 - ( خرداد و تیر 1401 )                   جلد 21 شماره 2 صفحات 72-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: SDH-9936
Ethics code: IRAJUMS.REC.1399677


XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، dalahoo_nh@yahoo.com
چکیده:   (570 مشاهده)
مقدمه: مها رت های ارتباطی به رفتاری اطلاق می­شود که شخص از طریق آن با دیگران به نحوی ارتباط برقرار کند که به بروز پاسخ­های مثبت و پرهیز از پاسخ­های منفی منتهی شود. هدف از این مطالعه پیش بینی عوامل تعیین کننده مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت شهر اهواز بر اساس نظریه عمل منطقی توسعه یافته بود.
روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی که در سال 1400 انجام شد با استفاده از نمونه گیری تصادفی 160 نفر از مراقبین سلامت شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. داده­هـا بـا اسـتفاده از نـرم افـزارهای SPSS نسخه 24، AMOSS نسخه 22، آزمون­های همبستگی، تحلیل رگرسیون، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته­ها: میانگین سن در این مطالعه 55/6 ± 67/35 و سابقه کار 79/6 ± 31/10 سال بودند ضریب همبستگی پیرسون مشخص نمود که همبستگی مستقیم و معنی‌داری بین سازه‌های نگرش (527/0=r)، هنجار انتزاعی (243/0=r ) و خودکارآمدی (630/0= r) با هم و با قصد رفتاری وجود داشته و ازبین سازه‌های تئوری عمل منطقی توسعه‌یافته به ترتیب خودکار بیشترین و هنجار (243/0= r) کمترین همبستگی را با قصد رفتاری مراقبین سلامت داشته است هم چنین یافته های نشان دادند که نظریه عمل منطقی توسعه یافته 22/0 واریانس نگرش، 02/0 واریانس هنجار ذهنی و 49/0 واریانس خودکارآمدی را پیش بینی می­کند. و سازه خودکارآمدی قوی ترین و هنجارهای ذهنی ضعیف ترین پیش بینی کننده رفتار مهارتهای ارتباطی بودند. شاخص های برازش مدل نیز نشانگر مناسب بودن مدل بودند.
نتیجه­گیری: به نظر می رسد که در برنامه ریزی برای اجرای مداخلات ارتقاء دهنده رفتار مهارت های ارتباطی بین فردی در مراقبین سلامت باید بر استراتژی های مرتبط با افزایش نگرش، خودکارآمدی قصد رفتاری بیشتر تأکید کرد.
 
متن کامل [PDF 701 kb]   (251 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (462 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1400/11/13 | پذیرش: 1401/5/10 | انتشار: 1401/5/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.