دوره 20، شماره 4 - ( مهر و آبان 1400 )
جلد 20 شماره 4 صفحات 28-14 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت و گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، gholianam@mums.ac.ir
چکیده: (847 مشاهده)
مقدمه: فشارخون بالا یک بیماری مزمن نیازمند درمان طولانی مدت است، که با وجود بی علامت بودن، منجر به شکایات و عوارض کشنده می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیرآموزش مبتنی بر نظریه خودکارآمدی بررفتارهای خودمراقبتی گروه های خودیار فشارخون درمراکزخدمات جامع سلامت شهرمشهد درسال 1398 انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی که در آن80 بیمار زن مبتلا به فشارخون بالابه روش نمونه گیری تصادفی در دوگروه آزمون وکنترل قرارگرفتند. مداخله آموزشی بر مبنای نظریه خودکارآمدی جهت گروه آزمون انجام شد. ابزارجمع آوری داده ها پرسشنامه 3 قسمتی شامل: اطلاعات جمعیت شناختی وپرسشنامه استاندارد خودکارآمدی و خودمراقبتی فشارخون بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، من ویتنی، کای دو، دقیق فیشر،آزمون فریدمن واندازه های تکراری(Repeated measures) وآنالیزکوواریانس توسط نرم افزار SPSS نسخه20 باسطح معنی داری 05/0 تحلیل گردید.
یافته ها: در نمره خودکارآمدی (001/0>P) وخودمراقبتی (001/0>P) و میزان فشارخون کنترل شده بین دوگروه آزمون وکنترل تفاوت معناداری مشاهده شد و با کنترل متغیرهای مخدوشگر در مدل رگرسیون به ازای یک واحد افزایش در نمره خودکارآمدی به طور متوسط نمره خود مراقبتی 84/0 افزایش پیدا کردکه از لحاظ آماری نیز معنی دار بوده است (001/0>P).
نتیجه‌گیری:مداخله مبتنی بر نظریه خودکارآمدی میتواند درارتقا خودمراقبتی وخودکارآمدی گروه های خودیارفشارخون موثر باشد. لذا پیشنهاد می‌شود در برنامه‌ریزی آموزشی جهت بیماران و گروه های خودیارفشارخون این نظریه به کارگرفته شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |