دوره 19، شماره 4 - ( مهر و آبان 1399 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 75-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SSU.MEDICINE.REC.1398.299
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadegh-tafti H, Rashidyan S, Jafari A A, Ayubi Z. The Prevalence of Dermatophytosis and its Etiologic Agents in Clients of Mycology Laboratory of Yazd Central Laboratory in 2013-2018. TB 2020; 19 (4) :65-75
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3122-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3122-fa.html
صادقی تفتی حسین، رشیدیان سارا، جعفری عباسعلی، ایوبی زینب. بررسی میزان شیوع درماتوفیتوزیس و عوامل اتیولوژیک آن در مراجعه کنندگان به آزمایشگاه قارچ شناسی آزمایشگاه مرکزی یزد 97-1392. طلوع بهداشت. 1399; 19 (4) :65-75
دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، jaabno@gmail.com
چکیده: (1969 مشاهده)
مقدمه: درماتوفیتوزیس یکی از معضلات بهداشتی است که امکان سرایت بیماری از خاک، حیوان خانگی و دام و هم چنین از انسان مبتلا وجود دارد. هر چند فرم آلودگی سردر این بیماری اغلب در مناطق محروم و روستاها فراوان تر است ولی ضایعات سایر نواحی بدن نیز هم در شهرها و هم در مناطق روستایی گزارش می شود. بررسی میزان شیوع این بیماری ها و عوامل درماتوفیتی مسبب بیماری، می تواند در کنترل و درمان آن مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع و عوامل بیماریزای آن در مراجعین به آزمایشگاه قارچ شناسی آزمایشگاه مرکزی یزد از سال 1392تا 1397 انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در طی سال های 1392-1397 ازکلیه بیماران مشکوک مراجعه کننده به بخش قارچ شناسی ازمایشگاه مرکزی یزد، پس از تکمیل پرسشنامه از محل ضایعه نمونه برداری انجام و با آزمایش مستقیم و کشت تعیین گونه شد.
یافته ها: از 900 بیمار مورد بررسی در112 مورد (5/12%) دارای آزمایش مستقیم و کشت مثبت بودند. بالاترین میزان آلودگی در گروه سنی زیر 10 سال و شایع ترین فرم کلینیکی به ترتیب کچلی بدن، سر، کشاله ران، دست، پا و ناخن بود. شایع ترین عوامل جدا شده به ترتیب تریکوفیتون منتاگروفیتیس، میکروسپوروم کانیس،تریکوفیتون روبروم، تریکوفیتون وروکوزوم بودند که دارای میزبان های حیوانی و انسانی بودند.
نتیجه گیری: با توجه به عدم اطلاع از وضعیت موجوداین بیماری در یزد ، انجام مطالعات دوره ای بر روی این عفونت ها، منابع و عوامل اتیولوژیک به منظور کنترل و پیشگیری عفونت درماتوفیتی لازم به نظر می رسد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، در طی سال های 1392-1397 ازکلیه بیماران مشکوک مراجعه کننده به بخش قارچ شناسی ازمایشگاه مرکزی یزد، پس از تکمیل پرسشنامه از محل ضایعه نمونه برداری انجام و با آزمایش مستقیم و کشت تعیین گونه شد.
یافته ها: از 900 بیمار مورد بررسی در112 مورد (5/12%) دارای آزمایش مستقیم و کشت مثبت بودند. بالاترین میزان آلودگی در گروه سنی زیر 10 سال و شایع ترین فرم کلینیکی به ترتیب کچلی بدن، سر، کشاله ران، دست، پا و ناخن بود. شایع ترین عوامل جدا شده به ترتیب تریکوفیتون منتاگروفیتیس، میکروسپوروم کانیس،تریکوفیتون روبروم، تریکوفیتون وروکوزوم بودند که دارای میزبان های حیوانی و انسانی بودند.
نتیجه گیری: با توجه به عدم اطلاع از وضعیت موجوداین بیماری در یزد ، انجام مطالعات دوره ای بر روی این عفونت ها، منابع و عوامل اتیولوژیک به منظور کنترل و پیشگیری عفونت درماتوفیتی لازم به نظر می رسد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
