دوره 18، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1398 )
جلد 18 شماره 6 صفحات 44-34 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alizadeh A, Taghavi soghondikolae F, Yazdani charati J. Evaluation of Noise Pollution in Sari’s Educational Hospitals in 2015-16. TB 2020; 18 (6) :34-44
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-2825-fa.html
URL: http://tbj.ssu.ac.ir/article-1-2825-fa.html
علیزاده احمد، تقوی سقندیکلایی فاطمه، یزدانی چراتی جمشید. بررسی آلودگی صوتی بیمارستان های آموزشی شهر ساری در سال95- 1394. طلوع بهداشت. 1398; 18 (6) :34-44
دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی مازندران ، ftmhtaghavi@gmail.com
متن کامل [PDF 623 kb]
(747 دریافت)
| چکیده (HTML) (2821 مشاهده)
متن کامل: (592 مشاهده)
بررسی آلودگی صوتی بیمارستان های آموزشی شهر ساری در سال95- 1394
نویسندگان:احمد علیزاده1 ، فاطمه تقویی سقندیکلایی2 ، جمشید یزدانی چراتی 3
1. مربی گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران.
2. نویسنده مسئول: کارشناسی ارشد گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران. تلفن تماس:09112537274 Email:ftmhtaghavi@gmail.com
3. استاد گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران.
چکیده
مقدمه: سروصدا بعنوان یکی از عوامل مهم آلودگی محیط‌کار بوده و بیمارستان ها در معرض آلودگی صوتی قرار دارند. با توجه به این ضرورت و عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص وضعیت صوتی حاکم بر بیمارستانهای مورد بررسی و همچنین امکان پیشگیری و کنترل صوت از طریق اقدامات فنی مهندسی وآموزشی، این مطالعه به منظور بررسی میزان تراز فشار صوت در قسمت های مختلف سه بیمارستان آموزشی شهر ساری انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی با هدف بررسی آلودگی صدا درسه بیمارستان آموزشی انتخاب شد. اندازه‌گیری تراز فشار صوت توسط دستگاه صداسنج CACELLA CELL-490 ساخت کشور‌انگلستان در ارتفاع 5/1 متری از سطح زمین در سه روز هفته و درسه شیفت انجام شد. نتایج بدست آمده توسط روش‌های آماری‌توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار‌گرفت. برای بررسی میزان عوامل موثر بر سروصدا از روش های مبتنی بر GEE(Generalized estimating Equation) استفاده شد.
یافته‌ها: با توجه به نتایج، میانگین ترازفشار صوت برابر35/7± 30/63 دسی‌بل بوده است وباآنالیزآماری انجام شده بین میانگین ترازفشار صوت و استاندارد(35 دسی بل) اختلاف معنی‌دار دیده شد (001/0 p<). همچنین بیشترین میانگین صدا دربین بیمارستانها مربوط به بیمارستان فاطمه الزهرا، در بین روزهای هفته، روز شنبه و در بین شیفت های‌کاری، شیفت شب بیشترین میانگین صدا را دارا بوده است.
نتیجه گیری: نتایج بدست آمده بیانگرآن است که تراز فشار‌صوت درتمامی ایستگاههای اندازه گیری بیش‌از حد مجاز مقررات ملی مسکن ایران(35 دسی‌بل) و سازمان جهانی بهداشت(35-40دسی‌بل) بوده است. لذا کنترل آلودگی صوتی بطور جدی باید مورد توجه قرار گیرد.
واژهای کلیدی: آلودگی صوتی، صدا، بیمارستان ، ساری
جدول 1: شاخص‌های تراز فشار صوت اندازه گیری شده بر حسب بیمارستان، شیفت و روز
جدول 2 : میانگین و انحراف معیار تراز فشار صوت بر حسب بخشها
1= آنکولوژی 2= آندوسکوپی، رادیولوژی، سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی 3 = پاتولوژی و آزمایشگاه 4 = اورژانس 5 = ICU,PICU 6 = جراحی 7 = بخش های بستری ( مغز و اعصاب، اورولوژی، گوارش، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، چشم و داخلی) 8= زنان و زایمان 9 = نوزادان و NICU 10= دیالیز 11= CCU 12= اکو و تست ورزش 13= آنژیوگرافی 14= تالاسمی
نویسندگان:احمد علیزاده1 ، فاطمه تقویی سقندیکلایی2 ، جمشید یزدانی چراتی 3
1. مربی گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران.
2. نویسنده مسئول: کارشناسی ارشد گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران. تلفن تماس:09112537274 Email:ftmhtaghavi@gmail.com
3. استاد گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران.
چکیده
مقدمه: سروصدا بعنوان یکی از عوامل مهم آلودگی محیط‌کار بوده و بیمارستان ها در معرض آلودگی صوتی قرار دارند. با توجه به این ضرورت و عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص وضعیت صوتی حاکم بر بیمارستانهای مورد بررسی و همچنین امکان پیشگیری و کنترل صوت از طریق اقدامات فنی مهندسی وآموزشی، این مطالعه به منظور بررسی میزان تراز فشار صوت در قسمت های مختلف سه بیمارستان آموزشی شهر ساری انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی با هدف بررسی آلودگی صدا درسه بیمارستان آموزشی انتخاب شد. اندازه‌گیری تراز فشار صوت توسط دستگاه صداسنج CACELLA CELL-490 ساخت کشور‌انگلستان در ارتفاع 5/1 متری از سطح زمین در سه روز هفته و درسه شیفت انجام شد. نتایج بدست آمده توسط روش‌های آماری‌توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار‌گرفت. برای بررسی میزان عوامل موثر بر سروصدا از روش های مبتنی بر GEE(Generalized estimating Equation) استفاده شد.
یافته‌ها: با توجه به نتایج، میانگین ترازفشار صوت برابر35/7± 30/63 دسی‌بل بوده است وباآنالیزآماری انجام شده بین میانگین ترازفشار صوت و استاندارد(35 دسی بل) اختلاف معنی‌دار دیده شد (001/0 p<). همچنین بیشترین میانگین صدا دربین بیمارستانها مربوط به بیمارستان فاطمه الزهرا، در بین روزهای هفته، روز شنبه و در بین شیفت های‌کاری، شیفت شب بیشترین میانگین صدا را دارا بوده است.
نتیجه گیری: نتایج بدست آمده بیانگرآن است که تراز فشار‌صوت درتمامی ایستگاههای اندازه گیری بیش‌از حد مجاز مقررات ملی مسکن ایران(35 دسی‌بل) و سازمان جهانی بهداشت(35-40دسی‌بل) بوده است. لذا کنترل آلودگی صوتی بطور جدی باید مورد توجه قرار گیرد.
واژهای کلیدی: آلودگی صوتی، صدا، بیمارستان ، ساری
مقدمه
یکی از شایع ترین منبع استرس زای محیط سروصدا می باشد(1). مواجهه با آلودگی صوتی همواره اثرات نامطلوبی بر سلامت افراد داشته است(3،2). مشکلات مختلفی مثل مشکلات شنوایی، فشارخون بالا، اختلالات خلقی، بیماری های قلبی و عروقی، استرس و مشکلات خواب می توانند ناشی از سرو صدا باشند(5، 4). همچنین سروصدای زیاد یا مواجهه طولانی مدت با صدا می‌تواند اختلالاتی در قلب و عروق، واکنش های فیزیولوژیکی، تاخیر‌در بهبودی بیماران را سبب شود(6).مطالعات اخیر نشان داده است که افزایش سروصدا به میزان 1 دسی بل می تواند بیماریهای قلبی و عروقی و فشار خون را حدود 5/0 درصد افزایش دهد(7). یکی از مکان هایی که همواره تحت تاثیر منابع متعدد آلودگی صوتی می باشد، بیمارستان ها می باشند که این عامل زیان آور می تواند بر جنبه های مختلف جسمانی، روانی و آسایشی بیماران و شاغلین آن اثرات نامطلوب داشته باشد(8). طی بررسی های سازمان بهداشت جهانیWHO در سال 1993 در این خصوص، منجر به طراحی رهنمود بیمارستانی شد که در‌آن معین نمود که سطح آلودگی صوتی در محیطهای درمانی نباید بیش از 40 دسی بل در طول روز و 35 دسی بل در هنگام شب برسد(10، 9). بررسی انجام شده توسط اصغرنیا وهمکاران در شهر بابل در سال 1391 نشان داد که در بیمارستانهای مورد مطالعه تراز شدت صوت در روزهای عادی و تعطیل و در بازه زمانی صبح، عصرو ساعت ملاقات بالاتر از حد استاندارد می باشد و بیشترین میزان در شیفت صبح در روزهای عادی به مقدار 9/64 دسی بل بوده است(11). طی بررسی دیگری که توسط جعفری و همکاران در بیمارستان فیض اصفهان انجام شد، حداکثر میانگین تراز معادل صدا (leq) در نوبت صبح مربوط به بخش درمانگاه 72/66 دسی بل و در نوبت بعدازظهر مربوط به بخش اداری بیمارستان 80/65 دسی بل می باشد که بیشتر از حد مجاز بوده است(12). مطالعه دیگری که توسط juang و همکاران در بیمارستانی در تایوان انجام شد نشان داد که متوسط تراز فشار صوت روزانه بین 6/64 – 6/52 دسی بل بوده که این میزان بیشتر از حد مجاز صدای محیطی روزانه تایوان (50 دسی بل ) بود(13). در تحقیق Hasfeidt و همکارانش نیز ضمن مقصر شمردن دستگاه ها، عملکرد کارکنان به عنوان منبع اصلی ایجاد صوت، وجود این عامل را ضمن اثر منفی بر بیماران، مختل کننده سهولت در ارتباط افراد تشخیص داده اند(14). پژوهش دیگری که توسط Bentley و همکاران انجام شد نشان داد که میزان تراز صدا در قسمتهای مختلف بیمارستان های مورد بررسی شامل: اتاق عمومی بیماران، اتاق خصوصی بیماران و قسمت مراقبت های ویژه بالاتر‌از حد‌مجاز بوده است(15).
فراهم نمودن محیط کاری با حداقل سروصدا در بیمارستان منافع متعددی را هم برای بیماران و هم برای کادر درمانی به همراه خواهد داشت. پرسنل بیمارستان در محیط آرام شرایط جسمانی و روانی مناسب تری را جهت ارائه خدمات درمانی برای بیماران دارند(16) و علاوه بر نیاز‌کارکنان به محیطی آرام و فارق از سروصدا، توجه به راحتی و آسایش بیماران در زمان بستری در روند بهبودی و سلامتی آنان بسیار موثر خواهد بود(17).
لذا با توجه به این ضرورت و عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص وضعیت صوتی حاکم بر بیمارستان های مورد بررسی و هم چنین امکان پیشگیری و کنترل، این مطالعه به منظور بررسی میزان تراز فشار صوت در قسمت های مختلف سه بیمارستان آموزشی شهر ساری در سال 95-1394 انجام شد تا بتوان در گام های بعدی از طریق اقدامات فنی، مهندسی و آموزشی در جهت کاهش و کنترل صدا اقدام نمود.
روش بررسی
در این پژوهش جهت بررسی آلودگی صدا سه بیمارستان (امام خمینی، بوعلی سینا و فاطمه الزهرا) جهت اندازه‌گیری انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به نتایج تحقیق دیگران(11) و با استفاده از فرمول زیر برآورد گردید. تعداد بخشها و واحدها در بیمارستان های مختلف که شبیه هم بوده در هم ادغام (14 بخش) و تعداد نمونه در هر بخش 24 نقطه برآورد شد.
دراین مطالعه 14 بخش با 24 ایستگاه اندازه گیری در 3 شیفت و 3 روز در هفته بررسی می شوند که در مجموع 3024 ایستگاه اندازه گیری برآورد شده است. قبل از شروع اندازه‌گیری با اخذ کد کمیته اخلاق ،دریافت مجوز از مسئولین بیمارستان و بازدید اولیه و تهیه نقشه از واحد دفتر فنی مهندسی دانشگاه، موقعیت بیمارستان در شهر و موقعیت تمامی بخشها و واحدهای مربوطه بررسی گردید. با تعیین ایستگاه های مورد نظربر اساس وسعت هر بخش یا واحد(18)، اندازه‌گیری در تمامی بخش‌های بیمارستان یا واحدهای مربوطه انجام شد. اندازه‌گیری توسط دستگاه صداسنج CACELLA CELL-490 ساخت کشور انگلستان انجام گردید.
این دستگاه قبل از هر اندازه‌گیری توسط وضعیت SLOW و رنج مناسب تنظیم می‌شد(18). اندازه‌گیری
در همه قسمت ها به صورت تصادفی و در ارتفاع 5/1 متری از سطح زمین در سه روز هفته (شنبه – سه شنبه – جمعه)، درساعات اولیه شیفت صبح (13:30-7:30)، شیفت عصر (20-13:30) و شیفت شب(7-20) در 14 بخش و واحد مشابه انجام شد. در اولین مرحله از اندازه گیری در هر بخش یا واحد پرسشنامه ای جهت تعیین موقعیت بخش و منابع اصلی سروصدا در آن بخش یا واحد تکمیل شد، سپس نتایج اندازه‌گیری در تمامی مراحل اندازه‌گیری در هر ایستگاه با توجه به میزان تراز فشار صوت لحظه ای بر حسب دسی بل (DB ) در جدول مربوطه پر می گردید.
نتایج بدست آمده توسط روش های آماری توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی) و نرم افزار SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی میزان عوامل موثر بر سروصدا با توجه به همبستگی داده ها در طول زمان و مکان برای مقایسه وکنترل همبستگی از روش های مبتنی بر GEE(Generalized estimating Equation) استفاده شد.
این یک روش شناخته شده مبتنی بر استقلال آزمودنی ( عدم وجود همبستگی) بین آزمودنی هاست و برای داده هایی از نوع پنل به کار می رود. در این روش منظور از همبستگی، همبستگی بین متغیرها نیست چرا که می توانند همبستگی داشته باشند اما آزمودنی ها نبایستی در این روش همبستگی داشته باشند. در ادامه نتایج مورد نظر با استاندارد مقررات ملی مسکن ایران(19) مورد مقایسه قرار گرفت.
جهت انجام این مطالعه از معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه علوم پزشکی مازندران کد اخلاق IR.MAZUMS.REC.94-1935 دریافت شد.
یافته ها
نتایج سنجش حاصل از 3004 ایستگاه اندازه گیری در بخشها، روزهای کاری و شیفت های مختلف طی سال 95-94 در سه بیمارستان دولتی شهر ساری بشرح ذیل بوده است:
میانگین تراز فشار صوت کل نقاط اندازه‌گیری شده برابر 35/7± 30/63 دسی بل بوده است. با انجام آزمون آماری T-Test و مقایسه با مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) با 211= T و 001/0 p< اختلاف معنی داری مشاهده گردید.حداقل تراز فشار صوت اندازه گیری شده از 3004 ایستگاه اندازه گیری در
بیمارستانها، شیفت ها وروزهای مختلف 40 دسی بل بوده که از میزان استاندارد مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) و سازمان جهانی بهداشت(35-30 دسی بل) بالاتر می باشد.
جدول 1 فراوانی نقاط اندازه‌گیری و شاخص های تراز فشار صوت را بر حسب پارامتر‌های محیطی نشان می دهد. همانطور که در جدول درج شده بیشترین میزان میانگین تراز فشار صوت مربوط به بیمارستان فاطمه الزهرا و کمترین آن مربوط به بیمارستان بوعلی می باشد.
یکی از شایع ترین منبع استرس زای محیط سروصدا می باشد(1). مواجهه با آلودگی صوتی همواره اثرات نامطلوبی بر سلامت افراد داشته است(3،2). مشکلات مختلفی مثل مشکلات شنوایی، فشارخون بالا، اختلالات خلقی، بیماری های قلبی و عروقی، استرس و مشکلات خواب می توانند ناشی از سرو صدا باشند(5، 4). همچنین سروصدای زیاد یا مواجهه طولانی مدت با صدا می‌تواند اختلالاتی در قلب و عروق، واکنش های فیزیولوژیکی، تاخیر‌در بهبودی بیماران را سبب شود(6).مطالعات اخیر نشان داده است که افزایش سروصدا به میزان 1 دسی بل می تواند بیماریهای قلبی و عروقی و فشار خون را حدود 5/0 درصد افزایش دهد(7). یکی از مکان هایی که همواره تحت تاثیر منابع متعدد آلودگی صوتی می باشد، بیمارستان ها می باشند که این عامل زیان آور می تواند بر جنبه های مختلف جسمانی، روانی و آسایشی بیماران و شاغلین آن اثرات نامطلوب داشته باشد(8). طی بررسی های سازمان بهداشت جهانیWHO در سال 1993 در این خصوص، منجر به طراحی رهنمود بیمارستانی شد که در‌آن معین نمود که سطح آلودگی صوتی در محیطهای درمانی نباید بیش از 40 دسی بل در طول روز و 35 دسی بل در هنگام شب برسد(10، 9). بررسی انجام شده توسط اصغرنیا وهمکاران در شهر بابل در سال 1391 نشان داد که در بیمارستانهای مورد مطالعه تراز شدت صوت در روزهای عادی و تعطیل و در بازه زمانی صبح، عصرو ساعت ملاقات بالاتر از حد استاندارد می باشد و بیشترین میزان در شیفت صبح در روزهای عادی به مقدار 9/64 دسی بل بوده است(11). طی بررسی دیگری که توسط جعفری و همکاران در بیمارستان فیض اصفهان انجام شد، حداکثر میانگین تراز معادل صدا (leq) در نوبت صبح مربوط به بخش درمانگاه 72/66 دسی بل و در نوبت بعدازظهر مربوط به بخش اداری بیمارستان 80/65 دسی بل می باشد که بیشتر از حد مجاز بوده است(12). مطالعه دیگری که توسط juang و همکاران در بیمارستانی در تایوان انجام شد نشان داد که متوسط تراز فشار صوت روزانه بین 6/64 – 6/52 دسی بل بوده که این میزان بیشتر از حد مجاز صدای محیطی روزانه تایوان (50 دسی بل ) بود(13). در تحقیق Hasfeidt و همکارانش نیز ضمن مقصر شمردن دستگاه ها، عملکرد کارکنان به عنوان منبع اصلی ایجاد صوت، وجود این عامل را ضمن اثر منفی بر بیماران، مختل کننده سهولت در ارتباط افراد تشخیص داده اند(14). پژوهش دیگری که توسط Bentley و همکاران انجام شد نشان داد که میزان تراز صدا در قسمتهای مختلف بیمارستان های مورد بررسی شامل: اتاق عمومی بیماران، اتاق خصوصی بیماران و قسمت مراقبت های ویژه بالاتر‌از حد‌مجاز بوده است(15).
فراهم نمودن محیط کاری با حداقل سروصدا در بیمارستان منافع متعددی را هم برای بیماران و هم برای کادر درمانی به همراه خواهد داشت. پرسنل بیمارستان در محیط آرام شرایط جسمانی و روانی مناسب تری را جهت ارائه خدمات درمانی برای بیماران دارند(16) و علاوه بر نیاز‌کارکنان به محیطی آرام و فارق از سروصدا، توجه به راحتی و آسایش بیماران در زمان بستری در روند بهبودی و سلامتی آنان بسیار موثر خواهد بود(17).
لذا با توجه به این ضرورت و عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص وضعیت صوتی حاکم بر بیمارستان های مورد بررسی و هم چنین امکان پیشگیری و کنترل، این مطالعه به منظور بررسی میزان تراز فشار صوت در قسمت های مختلف سه بیمارستان آموزشی شهر ساری در سال 95-1394 انجام شد تا بتوان در گام های بعدی از طریق اقدامات فنی، مهندسی و آموزشی در جهت کاهش و کنترل صدا اقدام نمود.
روش بررسی
در این پژوهش جهت بررسی آلودگی صدا سه بیمارستان (امام خمینی، بوعلی سینا و فاطمه الزهرا) جهت اندازه‌گیری انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به نتایج تحقیق دیگران(11) و با استفاده از فرمول زیر برآورد گردید. تعداد بخشها و واحدها در بیمارستان های مختلف که شبیه هم بوده در هم ادغام (14 بخش) و تعداد نمونه در هر بخش 24 نقطه برآورد شد.
دراین مطالعه 14 بخش با 24 ایستگاه اندازه گیری در 3 شیفت و 3 روز در هفته بررسی می شوند که در مجموع 3024 ایستگاه اندازه گیری برآورد شده است. قبل از شروع اندازه‌گیری با اخذ کد کمیته اخلاق ،دریافت مجوز از مسئولین بیمارستان و بازدید اولیه و تهیه نقشه از واحد دفتر فنی مهندسی دانشگاه، موقعیت بیمارستان در شهر و موقعیت تمامی بخشها و واحدهای مربوطه بررسی گردید. با تعیین ایستگاه های مورد نظربر اساس وسعت هر بخش یا واحد(18)، اندازه‌گیری در تمامی بخش‌های بیمارستان یا واحدهای مربوطه انجام شد. اندازه‌گیری توسط دستگاه صداسنج CACELLA CELL-490 ساخت کشور انگلستان انجام گردید.
این دستگاه قبل از هر اندازه‌گیری توسط وضعیت SLOW و رنج مناسب تنظیم می‌شد(18). اندازه‌گیری
در همه قسمت ها به صورت تصادفی و در ارتفاع 5/1 متری از سطح زمین در سه روز هفته (شنبه – سه شنبه – جمعه)، درساعات اولیه شیفت صبح (13:30-7:30)، شیفت عصر (20-13:30) و شیفت شب(7-20) در 14 بخش و واحد مشابه انجام شد. در اولین مرحله از اندازه گیری در هر بخش یا واحد پرسشنامه ای جهت تعیین موقعیت بخش و منابع اصلی سروصدا در آن بخش یا واحد تکمیل شد، سپس نتایج اندازه‌گیری در تمامی مراحل اندازه‌گیری در هر ایستگاه با توجه به میزان تراز فشار صوت لحظه ای بر حسب دسی بل (DB ) در جدول مربوطه پر می گردید.
نتایج بدست آمده توسط روش های آماری توصیفی (شاخص های مرکزی و پراکندگی) و نرم افزار SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی میزان عوامل موثر بر سروصدا با توجه به همبستگی داده ها در طول زمان و مکان برای مقایسه وکنترل همبستگی از روش های مبتنی بر GEE(Generalized estimating Equation) استفاده شد.
این یک روش شناخته شده مبتنی بر استقلال آزمودنی ( عدم وجود همبستگی) بین آزمودنی هاست و برای داده هایی از نوع پنل به کار می رود. در این روش منظور از همبستگی، همبستگی بین متغیرها نیست چرا که می توانند همبستگی داشته باشند اما آزمودنی ها نبایستی در این روش همبستگی داشته باشند. در ادامه نتایج مورد نظر با استاندارد مقررات ملی مسکن ایران(19) مورد مقایسه قرار گرفت.
جهت انجام این مطالعه از معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه علوم پزشکی مازندران کد اخلاق IR.MAZUMS.REC.94-1935 دریافت شد.
یافته ها
نتایج سنجش حاصل از 3004 ایستگاه اندازه گیری در بخشها، روزهای کاری و شیفت های مختلف طی سال 95-94 در سه بیمارستان دولتی شهر ساری بشرح ذیل بوده است:
میانگین تراز فشار صوت کل نقاط اندازه‌گیری شده برابر 35/7± 30/63 دسی بل بوده است. با انجام آزمون آماری T-Test و مقایسه با مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) با 211= T و 001/0 p< اختلاف معنی داری مشاهده گردید.حداقل تراز فشار صوت اندازه گیری شده از 3004 ایستگاه اندازه گیری در
بیمارستانها، شیفت ها وروزهای مختلف 40 دسی بل بوده که از میزان استاندارد مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) و سازمان جهانی بهداشت(35-30 دسی بل) بالاتر می باشد.
جدول 1 فراوانی نقاط اندازه‌گیری و شاخص های تراز فشار صوت را بر حسب پارامتر‌های محیطی نشان می دهد. همانطور که در جدول درج شده بیشترین میزان میانگین تراز فشار صوت مربوط به بیمارستان فاطمه الزهرا و کمترین آن مربوط به بیمارستان بوعلی می باشد.
جدول 1: شاخص‌های تراز فشار صوت اندازه گیری شده بر حسب بیمارستان، شیفت و روز
پارامتر محیطی |
N | Mean SPL(dB) |
SD SPL(dB) |
Max SPL(dB) |
Min SPL(dB) |
|
بیمارستان |
امام | 1142 | 3/64 | 9/8 | 90 | 40 |
| فاطمه الزهرا | 699 | 24/65 | 17/4 | 88 | 53 | |
| بوعلی | 1163 | 16/61 | 58/6 | 89 | 43 | |
شیفت |
صبح | 1050 | 2/61 | 53/6 | 90 | 40 |
| عصر | 1003 | 86/62 | 54/7 | 89 | 44 | |
| شب | 951 | 1/66 | 13/7 | 85 | 48 | |
روز کاری |
شنبه | 1025 | 08/65 | 47/7 | 90 | 42 |
| سه شنبه | 1034 | 23/62 | 72/6 | 89 | 45 | |
| جمعه | 945 | 54/62 | 53/7 | 88 | 40 | |
بیشترین میزان میانگین تراز فشار‌صوت در ساعات اولیه شیفت شب 13/7± 1/66 دسی بل و کمترین آن در ساعات اولیه شیفت صبح 53/6± 2/61 دسی بل بوده است. با آزمون آماری انجام شده با 001/0 p< بین شیفت ها اختلاف معنادار مشاهده شد.
حداکثرتراز فشار صوت در بیمارستان امام در شیفت صبح واولین روزکاری هفته بوده است. همچنین حداقل میزان تراز فشار صوت در همین بیمارستان، شیفت صبح وروز جمعه بوده است و با آنالیز آماری انجام شده بین میانگین تراز فشار صوت سه بیمارستان با 001/0 p< اختلاف معنی داری مشاهده شده است.بیشترین میانگین تراز فشار صوت در اول هفته به میزان 47/7 ± 08/65 دسی بل و کمترین آن مربوط به روز سه شنبه اواسط هفته بوده است. با آنالیز انجام شده تراز فشار صوت بین روزهای هفته با001/0 p< اختلاف معنادار بوده است. لیکن تراز فشار صوت بین روز سه شنبه با جمعه با 663/0= P اختلاف معنادار مشاهده نشد.
با توجه به نتایج جدول 2، میانگین تراز فشار صوت در بخش اورژانس 5/7 ± 58/64 دسی بل ، بیشترین میزان صدا در میان بخش های مختلف در بخش دیالیز به میزان 3/9±66/67 دسی‌بل وکمترین آن در بخشICU وPICU 66/7 ±9/61 دسی‌بل بوده است. میزان ترازفشار صوت در بخشCCU نیز برابر 55/3± 29/64 دسی بل بوده است.
با آنالیز آماری ANOVA انجام شده تراز فشار صوت بین بخشها با 02/6=F و با 001/0 p< اختلاف معنی‌داری مشاهده شده است. بعد از کنترل اثرات همبستگی داخلی که بین بیمارستان ها و با استفاده از مدل GEE انجام شد ونتایج در جدول3 ارائه شده است.
حداکثرتراز فشار صوت در بیمارستان امام در شیفت صبح واولین روزکاری هفته بوده است. همچنین حداقل میزان تراز فشار صوت در همین بیمارستان، شیفت صبح وروز جمعه بوده است و با آنالیز آماری انجام شده بین میانگین تراز فشار صوت سه بیمارستان با 001/0 p< اختلاف معنی داری مشاهده شده است.بیشترین میانگین تراز فشار صوت در اول هفته به میزان 47/7 ± 08/65 دسی بل و کمترین آن مربوط به روز سه شنبه اواسط هفته بوده است. با آنالیز انجام شده تراز فشار صوت بین روزهای هفته با001/0 p< اختلاف معنادار بوده است. لیکن تراز فشار صوت بین روز سه شنبه با جمعه با 663/0= P اختلاف معنادار مشاهده نشد.
با توجه به نتایج جدول 2، میانگین تراز فشار صوت در بخش اورژانس 5/7 ± 58/64 دسی بل ، بیشترین میزان صدا در میان بخش های مختلف در بخش دیالیز به میزان 3/9±66/67 دسی‌بل وکمترین آن در بخشICU وPICU 66/7 ±9/61 دسی‌بل بوده است. میزان ترازفشار صوت در بخشCCU نیز برابر 55/3± 29/64 دسی بل بوده است.
با آنالیز آماری ANOVA انجام شده تراز فشار صوت بین بخشها با 02/6=F و با 001/0 p< اختلاف معنی‌داری مشاهده شده است. بعد از کنترل اثرات همبستگی داخلی که بین بیمارستان ها و با استفاده از مدل GEE انجام شد ونتایج در جدول3 ارائه شده است.
جدول 2 : میانگین و انحراف معیار تراز فشار صوت بر حسب بخشها
متغیر |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| تعداد | 126 | 164 | 233 | 253 | 359 | 351 | 664 | 162 | 278 | 70 | 270 | 20 | 24 | 30 |
| میانگین تراز فشار صوت (dB) | 04/63 | 15/62 | 56/63 | 58/64 | 59/61 | 9/62 | 95/62 | 36/64 | 01/63 | 66/67 | 29/64 | 55/66 | 88/66 | 60 |
| انحراف معیار | 87/6 | 85/8 | 14/6 | 5/7 | 66/7 | 58/6 | 62/7 | 62/9 | 38/7 | 3/9 | 55/3 | 02/6 | 75/5 | 06/6 |
| حداکثر تراز (dB) |
88 | 90 | 86 | 89 | 85 | 80 | 88 | 84 | 81 | 90 | 76 | 77 | 77 | 72 |
| حداقل تراز (dB) |
50 | 42 | 45 | 47 | 46 | 49 | 45 | 40 | 45 | 55 | 53 | 57 | 55 | 50 |
جدول 3 : نتایج آنالیز آماری آزمون GEE انجام شده بین متغیرها
| پارامتر | ضریب رگرسیون (بتا) |
انحراف معیار SD |
آماره والد Wald chi squar |
P |
| شیفت صبح | 063/0- | 0129/0 | 724/23 | 000/0 |
| شیفت عصر | 036/0- | 0109/0 | 10662 | 001/0 |
| شیفت شب | 0 | 0 | 0 | 0 |
| شنبه | 038/0 | 0074/0 | 738/25 | 000/0 |
| سه شنبه | 004/0- | 0062/0 | 373/0 | 542/0 |
| جمعه | 0 | 0 | 0 | 0 |
| بیمارستان امام | 047/0 | 0142/0 | 035/11 | 001/0 |
| بیمارستان فاطمه الزهرا | 064/0 | 0145/0 | 462/19 | 000/0 |
| بیمارستان بوعلی | 0 | 0 | 0 | 0 |
| ضریب اشغال تخت | 6-10*73/1- | 004/0 | 002/0 | 964/0 |
| مساحت بیمارستان | 6-10*034/2- | 5-10*8104/1 | 013/0 | 911/0 |
با توجه به نتایج درج شده در‌جدول 3، شیفت شب پایه مقایسه شیفت‌ها در نظر گرفته شد و ضرایب رگرسیونی به شیفت‌های دیگر(صبح و عصر) نسبت به شیفت شب معنی‌دار‌مشاهده شد. میزان آلودگی صوتی شیفت صبح حدود 6 درصد و شیفت عصر حدود 3 درصد کمتر از شیفت شب بوده است. با در نظر گرفتن روز جمعه به‌عنوان پایه مقایسه روزها، ضریب رگرسیونی نسبت به شنبه معنی‌دار مشاهده شد ونسبت به سه شنبه معنی‌دار مشاهده نشد. میزان آلودگی صوتی درروز شنبه حدود 3 درصد بیشتر از روز جمعه بوده است. همچنین بیمارستان بوعلی به عنوان پایه مقایسه بیمارستانها در نظر‌گرفته شد و ضریب رگرسیونی نسبت به سایر بیمارستانها معنی‌دار‌مشاهده شد و میزان آلودگی صوتی در بیمارستان امام حدود 4 درصد و در بیمارستان فاطمه الزهرا حدود 6 درصد بیشتر از بیمارستان بوعلی می باشد. در بررسی ضریب اشغال تخت و مساحت بیمارستان ها رابطه معنی دار مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری
نتایج این بررسی نشان داد که میانگین تراز فشار صوت کل نقاط اندازه‌گیری شده در سه بیمارستان برابر 35/7± 30/63 دسی بل بوده است.
با انجام آزمون آماری T-test و مقایسه با استاندارد مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) با 211= Tاختلاف معنی‌داری مشاهده گردید(001/0 P<). میانگین بدست آمده درمقایسه با مطالعه‌ای که توسط جعفری و همکاران در بخش‌های مختلف بیمارستان فیض انجام دادند(بخش درمانگاه 72/66 دسی بل و بخش اداری 8/65 دسی بل ) کمتر می باشد، اما بین مقادیر اندازه‌گیری شده در صبح و سایر نوبت ها اختلاف معناداری وجود داشت (001/0 P<)، یعنی میانگین شاخص‌های بررسی شده در نوبت صبح کمتر از نوبت بعدازظهر بود(12) و با نتیجه مطالعه ما همخوانی دارد، اما در مجموع بیمارستان ازآلودگی صوتی بالایی برخوردار می باشد.
پژوهش دیگری که توسط اصغرنیا و همکاران در 4 بیمارستان دولتی بابل در سال 1391 انجام شد.
نتایج نشان داد که میانگین تراز صدا در شیفت صبح 30/7±64/88 دسی بل و در شیفت عصر 69/9± 57/60 دسی بل بوده است و با میانگین صدا در بررسی ما در شیفت صبح(53/6± 2/61دسی بل) تفاوت فاحشی دارد، اما نتایج شیفت عصر مطالعه ما( 54/7± 86/62دسی بل) بالاتر می باشد.
بین تراز صدا در نوبت صبح و عصر روزهای عادی و تعطیل و در بیمارستان های مورد مطالعه بابل اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/0 >p ) که با نتایج تحقیق ما هم راستا می‌باشد. به طور کل نتایج اندازه گیری نشان داد که با توجه به میزان استاندارد WHO ( روز 35 و شب 30 دسی بل ) میزان صدا در بیمارستان های مورد مطالعه در بابل بالا می باشد(11).
در مطالعه انجام شده توسط Galindo و همکاران در بخش های مراقبت ویژه بزرگسالان، کودکان و نوزادان در بیمارستان دانشگاه سانتا مارتا کلمبیا به این نتیجه رسیدند که نوع واحد بر میزان سروصدا موثر است و در این بیمارستان واحد مراقبت ویژه نوزادان بیشترین میزان سروصدا را دارا بود، با این حال پارامتر زمان روزانه بر سرو صدا موثرتر بوده است.
در این بررسی تراز فشار صوت در شیفت صبح و عصر بیشترین مقدار ودر شیفت شب و صبح زود کمترین مقدار بوده که برخلاف این مطالعه درمطالعه ما اوایل شیفت شب تراز فشار صوت بیشترین مقدار را دارا بوده است(20).
با توجه به نتایج بدست آمده از این بررسی میانگین تراز فشار صوت در بخش اورژانس 5/7 ± 58/64 دسی بل بوده است که
از حد مجاز کشوری بالاتر می‌باشد.در مطالعه Marius و همکاران که در لس آنجلس آمریکا در اکتبر 2002 در دپارتمان اورژانس( ED ) با روشی متفاوت انجام شده بود، میزان متوسط وزنی – زمانی (TWA ) صدا در اورژانس 43 دسی بل بوده که در مقایسه با استاندارد EPA (40 دسی بل ) بالا بوده (21).
بررسی دیگری توسط otenio و همکاران در مارس 2005 در بیمارستان 222 تخت خوابی درپارانا برزیل در طی دوره 24 ساعته ودر 10بخش مختلف انجام شد.
نتایج اندازه گیری نشان داد با وجود اینکه یک گرایش ملایم برای صدای کمتر در طی شیفت شب وجود دارد اما بین تراز صوت در روز و شب تفاوت معناداری وجود ندارد، همچنین متوسط تراز صدای اندازه گیری شده 7/63 دسی بل بود در حالیکه بر اساس استاندارد برزیلی ( ABNT ) مقدار پیشنهادی 35 تا 45 دسی بل می باشد(16)، لیکن بر عکس نتایج مطالعه ما نشان داد که تراز فشار صوت در شیفت شب بیشتر از روز می‌باشد و آنالیز آماری انجام شده با 001/0 P<بین شیفت ها اختلاف معنادار مشاهده شد.
یکی از دلایل اصلی این موضوع پیک کاری پرسنل بخش و واحدها در ساعات اولیه شب و هم چنین مراجعه همراهان بیمار در ساعات اولیه این شیفت مابین 21:30-19:30جهت ملاقات (خارج از برنامه) و آوردن غذا برای بیماران خویش می باشد.
مطالعه ای دیگری در سال 2007 در تایوان توسط D.F.Juang و همکارانش در خصوص آلودگی صوتی بیمارستان و اثرات آن بر کارکنان سیستم درمان و بیماران انجام شد. نتایج نشان داد که متوسط تراز روزانه صدا در داخل بیمارستانها در طی روز بین
6/52 تا 6/64 دسی بل می باشد که بالاتر از حد استاندارد آن
برای بیمارستانهای تایوان (50 دسی بل ) بود(13). و با نتیجه تحقیق ما در شیفت صبح که 53/6± 2/61 دسی بل می باشد هم راستا بوده و بالاتر از استاندارد کشوری می باشد.
بر اساس نتایج مطالعه ما میانگین تراز فشار صوت درICU وPICU ،66/7± 59/61 دسی بل بوده است که از حد مجاز بالاتر می باشد و در مقایسه با بررسی Cordova و همکاران که در بخش مراقبتهای ویژه سوختگی (BICU ) در آمریکا انجام ودر طی روز 8/2 ± 9/65 دسی بل بوده است،کمتر، لیکن از میزان صدا در شب که به میزان 2/5 ± 9/60 دسی بل بوده بیشتر می باشد و مقایسه این نتایج با استانداردهای WHO , ACGIH , EPA ، مشاهده شد که این مقادیر از حدود استاندارد‌ها بالاتر می باشد(22).
در بررسی که توسط گلمحمدی در بیمارستانهای دولتی همدان صورت پذیرفت میزان متوسط تراز صدا 6 ± 57 دسی بل بدست آمده که کمتر از میزان متوسط بدست آمده از این تحقیق می‌باشد هرچند از حد مجاز بالاتر می باشد(23).
در مطالعه انجام شده توسط Loupa و همکاران در ده مکان داخلی یک بیمارستان عمومی در یونان در سال 2017 نشان داده اندکه میزان سروصدا در هر مکان بسیار متغیر بوده و وابسته به نوع فعالیت و دستگاه های موجود در آن اتاق بوده است.
در این مطالعه بیشترین میزان سرو صدا در واحد رختشورخانه و اهداخون اندازه گیری شد که در بررسی انجام شده در مطالعه ما نیز بین مقادیر اندازه گیری شده در بخش ها تفاوت هایی وجود داشت و بیشترین آن مربوط به به بخش دیالیز بود(24).
با آزمون چند متغیره (GEE) انجام شده بین تراز فشار صوت اندازه گیری شده و ضریب اشغال تخت (964/0=P) و مساحت بیمارستان(911/0=P) اختلاف معنادار مشاهده نگردید.
این موضوع بیانگر آن است که تعداد بیماران بستری و مساحت بیمارستان دخالتی در میزان آلودگی صوتی در این بررسی نداشته است.
آلودگی صوتی مربوط به عوامل دیگری همچون صدای ناشی از ترافیک شهری، تاسیسات و تجهیزات نصب شده در بیمارستان، عملیات ساختمانی در بیمارستان و ساختمانهای مجاور، همراهان بیمار، کادر درمانی وکارآموزان مستقر در بیمارستان می باشد.
با توجه به نتایج بدست آمده میزان تراز فشار صوت از حد مجاز مقررات ملی مسکن و سازمان بهداشت جهانی بالاتر می باشد. لذا می بایست اقدامات جدی از جمله مدیریت در ورود و خروج همراهان بیمار به داخل بخش ها به خصوص در شیفت شب، عدم استفاده از تلفن همراه توسط پرسنل وهمراهان بیمار، دوجداره کردن پنجره ها، نصب تجهیزات و دستگاههای صدادار در مکانی که صدای کمتری به داخل بخشها انتقال یابد، آموزش کادر درمانی و آموزشی و احاد مردم به پائین نگه داشتن سطح صدا و یا عدم ایجاد صدا، استفاده از کفپوش مناسب و تجهیزات انتقال دهنده بیمار با تولید صدای کمتر می‌تواند کمک بزرگی به کاهش صدا نماید.
تضاد منافع
نویسندگان اعلام می دارند که در این مطالعه هیچ گونه تضاد منافع و منابعی وجود ندارد.
تقدیر و تشکر
بدینوسیله از معاونت تحقیقات وفناوری دانشگاه علوم پزشکی مازندران که حمایت مالی این پژوهش را بعهده داشته اند، مسئولین بیمارستانها و همچنین از دانشجویان رشته مهندسی
بهداشت حرفه ای خانم ها سیمین جعفری و سیده زهراحسینعلی پور و نازنین دوغایی مقدوم که در امر نمونه برداری همکاری نمودند تقدیر و تشکر می نماییم.
بحث و نتیجه گیری
نتایج این بررسی نشان داد که میانگین تراز فشار صوت کل نقاط اندازه‌گیری شده در سه بیمارستان برابر 35/7± 30/63 دسی بل بوده است.
با انجام آزمون آماری T-test و مقایسه با استاندارد مقررات ملی مسکن (35 دسی بل) با 211= Tاختلاف معنی‌داری مشاهده گردید(001/0 P<). میانگین بدست آمده درمقایسه با مطالعه‌ای که توسط جعفری و همکاران در بخش‌های مختلف بیمارستان فیض انجام دادند(بخش درمانگاه 72/66 دسی بل و بخش اداری 8/65 دسی بل ) کمتر می باشد، اما بین مقادیر اندازه‌گیری شده در صبح و سایر نوبت ها اختلاف معناداری وجود داشت (001/0 P<)، یعنی میانگین شاخص‌های بررسی شده در نوبت صبح کمتر از نوبت بعدازظهر بود(12) و با نتیجه مطالعه ما همخوانی دارد، اما در مجموع بیمارستان ازآلودگی صوتی بالایی برخوردار می باشد.
پژوهش دیگری که توسط اصغرنیا و همکاران در 4 بیمارستان دولتی بابل در سال 1391 انجام شد.
نتایج نشان داد که میانگین تراز صدا در شیفت صبح 30/7±64/88 دسی بل و در شیفت عصر 69/9± 57/60 دسی بل بوده است و با میانگین صدا در بررسی ما در شیفت صبح(53/6± 2/61دسی بل) تفاوت فاحشی دارد، اما نتایج شیفت عصر مطالعه ما( 54/7± 86/62دسی بل) بالاتر می باشد.
بین تراز صدا در نوبت صبح و عصر روزهای عادی و تعطیل و در بیمارستان های مورد مطالعه بابل اختلاف معنی‌داری وجود داشت (001/0 >p ) که با نتایج تحقیق ما هم راستا می‌باشد. به طور کل نتایج اندازه گیری نشان داد که با توجه به میزان استاندارد WHO ( روز 35 و شب 30 دسی بل ) میزان صدا در بیمارستان های مورد مطالعه در بابل بالا می باشد(11).
در مطالعه انجام شده توسط Galindo و همکاران در بخش های مراقبت ویژه بزرگسالان، کودکان و نوزادان در بیمارستان دانشگاه سانتا مارتا کلمبیا به این نتیجه رسیدند که نوع واحد بر میزان سروصدا موثر است و در این بیمارستان واحد مراقبت ویژه نوزادان بیشترین میزان سروصدا را دارا بود، با این حال پارامتر زمان روزانه بر سرو صدا موثرتر بوده است.
در این بررسی تراز فشار صوت در شیفت صبح و عصر بیشترین مقدار ودر شیفت شب و صبح زود کمترین مقدار بوده که برخلاف این مطالعه درمطالعه ما اوایل شیفت شب تراز فشار صوت بیشترین مقدار را دارا بوده است(20).
با توجه به نتایج بدست آمده از این بررسی میانگین تراز فشار صوت در بخش اورژانس 5/7 ± 58/64 دسی بل بوده است که
از حد مجاز کشوری بالاتر می‌باشد.در مطالعه Marius و همکاران که در لس آنجلس آمریکا در اکتبر 2002 در دپارتمان اورژانس( ED ) با روشی متفاوت انجام شده بود، میزان متوسط وزنی – زمانی (TWA ) صدا در اورژانس 43 دسی بل بوده که در مقایسه با استاندارد EPA (40 دسی بل ) بالا بوده (21).
بررسی دیگری توسط otenio و همکاران در مارس 2005 در بیمارستان 222 تخت خوابی درپارانا برزیل در طی دوره 24 ساعته ودر 10بخش مختلف انجام شد.
نتایج اندازه گیری نشان داد با وجود اینکه یک گرایش ملایم برای صدای کمتر در طی شیفت شب وجود دارد اما بین تراز صوت در روز و شب تفاوت معناداری وجود ندارد، همچنین متوسط تراز صدای اندازه گیری شده 7/63 دسی بل بود در حالیکه بر اساس استاندارد برزیلی ( ABNT ) مقدار پیشنهادی 35 تا 45 دسی بل می باشد(16)، لیکن بر عکس نتایج مطالعه ما نشان داد که تراز فشار صوت در شیفت شب بیشتر از روز می‌باشد و آنالیز آماری انجام شده با 001/0 P<بین شیفت ها اختلاف معنادار مشاهده شد.
یکی از دلایل اصلی این موضوع پیک کاری پرسنل بخش و واحدها در ساعات اولیه شب و هم چنین مراجعه همراهان بیمار در ساعات اولیه این شیفت مابین 21:30-19:30جهت ملاقات (خارج از برنامه) و آوردن غذا برای بیماران خویش می باشد.
مطالعه ای دیگری در سال 2007 در تایوان توسط D.F.Juang و همکارانش در خصوص آلودگی صوتی بیمارستان و اثرات آن بر کارکنان سیستم درمان و بیماران انجام شد. نتایج نشان داد که متوسط تراز روزانه صدا در داخل بیمارستانها در طی روز بین
6/52 تا 6/64 دسی بل می باشد که بالاتر از حد استاندارد آن
برای بیمارستانهای تایوان (50 دسی بل ) بود(13). و با نتیجه تحقیق ما در شیفت صبح که 53/6± 2/61 دسی بل می باشد هم راستا بوده و بالاتر از استاندارد کشوری می باشد.
بر اساس نتایج مطالعه ما میانگین تراز فشار صوت درICU وPICU ،66/7± 59/61 دسی بل بوده است که از حد مجاز بالاتر می باشد و در مقایسه با بررسی Cordova و همکاران که در بخش مراقبتهای ویژه سوختگی (BICU ) در آمریکا انجام ودر طی روز 8/2 ± 9/65 دسی بل بوده است،کمتر، لیکن از میزان صدا در شب که به میزان 2/5 ± 9/60 دسی بل بوده بیشتر می باشد و مقایسه این نتایج با استانداردهای WHO , ACGIH , EPA ، مشاهده شد که این مقادیر از حدود استاندارد‌ها بالاتر می باشد(22).
در بررسی که توسط گلمحمدی در بیمارستانهای دولتی همدان صورت پذیرفت میزان متوسط تراز صدا 6 ± 57 دسی بل بدست آمده که کمتر از میزان متوسط بدست آمده از این تحقیق می‌باشد هرچند از حد مجاز بالاتر می باشد(23).
در مطالعه انجام شده توسط Loupa و همکاران در ده مکان داخلی یک بیمارستان عمومی در یونان در سال 2017 نشان داده اندکه میزان سروصدا در هر مکان بسیار متغیر بوده و وابسته به نوع فعالیت و دستگاه های موجود در آن اتاق بوده است.
در این مطالعه بیشترین میزان سرو صدا در واحد رختشورخانه و اهداخون اندازه گیری شد که در بررسی انجام شده در مطالعه ما نیز بین مقادیر اندازه گیری شده در بخش ها تفاوت هایی وجود داشت و بیشترین آن مربوط به به بخش دیالیز بود(24).
با آزمون چند متغیره (GEE) انجام شده بین تراز فشار صوت اندازه گیری شده و ضریب اشغال تخت (964/0=P) و مساحت بیمارستان(911/0=P) اختلاف معنادار مشاهده نگردید.
این موضوع بیانگر آن است که تعداد بیماران بستری و مساحت بیمارستان دخالتی در میزان آلودگی صوتی در این بررسی نداشته است.
آلودگی صوتی مربوط به عوامل دیگری همچون صدای ناشی از ترافیک شهری، تاسیسات و تجهیزات نصب شده در بیمارستان، عملیات ساختمانی در بیمارستان و ساختمانهای مجاور، همراهان بیمار، کادر درمانی وکارآموزان مستقر در بیمارستان می باشد.
با توجه به نتایج بدست آمده میزان تراز فشار صوت از حد مجاز مقررات ملی مسکن و سازمان بهداشت جهانی بالاتر می باشد. لذا می بایست اقدامات جدی از جمله مدیریت در ورود و خروج همراهان بیمار به داخل بخش ها به خصوص در شیفت شب، عدم استفاده از تلفن همراه توسط پرسنل وهمراهان بیمار، دوجداره کردن پنجره ها، نصب تجهیزات و دستگاههای صدادار در مکانی که صدای کمتری به داخل بخشها انتقال یابد، آموزش کادر درمانی و آموزشی و احاد مردم به پائین نگه داشتن سطح صدا و یا عدم ایجاد صدا، استفاده از کفپوش مناسب و تجهیزات انتقال دهنده بیمار با تولید صدای کمتر می‌تواند کمک بزرگی به کاهش صدا نماید.
تضاد منافع
نویسندگان اعلام می دارند که در این مطالعه هیچ گونه تضاد منافع و منابعی وجود ندارد.
تقدیر و تشکر
بدینوسیله از معاونت تحقیقات وفناوری دانشگاه علوم پزشکی مازندران که حمایت مالی این پژوهش را بعهده داشته اند، مسئولین بیمارستانها و همچنین از دانشجویان رشته مهندسی
بهداشت حرفه ای خانم ها سیمین جعفری و سیده زهراحسینعلی پور و نازنین دوغایی مقدوم که در امر نمونه برداری همکاری نمودند تقدیر و تشکر می نماییم.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
