چکیده

مقدمه: ازمهمترین اهداف هرسازمانی افزایش بهره‌وری وعملکرد بالای سازمان است و برای تحقق این اهداف نیروی انسانی نقش مهمی را ایفا می‌کند. بنابراین بایددر مورد بهبودکیفی نیروی انسانی سعی فراوان نمود چون هم به نفع سازمان وهم به نفع افرادشاغل است. برای این امر بهترین نگرش این است که چگونه توسط عوامل مختلف ازجمله استفاده ازمنابع قدرتی که دراختیارمدیر است بتوان مشارکت کاری را افزایش داد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین مشارکت کاری کارکنان ومنابع قدرت مدیران دربیمارستان‌های دولتی شهریزد می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، نمونه‌ای متشکل از 160 نفرازکارکنان بیمارستان‌های شهید صدوقی، شهید رهنمون، افشار و سوانح سوختگی به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. دراین پژوهش ازدو پرسشنامه اعمال قدرت ومشارکت کاری استفاده شد. داده‌ها پس ازجمع‌آوری با استفاده ازنرم افزارspss و آزمون‌های ضریب همبستگی اسپیرمن وآزمون‌های T-test، ANOVA، من‌ویتنی وکریسکال واریس موردتجزیه وتحلیل قرارگرفت.

یافته ها: 9/51 درصد از نمونه را زنان و1/48 درصد را مردان تشکیل داده‌‌اند که بیشترین درصدافراد مورد بررسی(6/50درصد) دارای مدرک لیسانس وکمترین درصدافراد(هرکدام5/2درصد)دارای دکتری عمومی و تخصصی بوده‌اند. ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می‌دهد که قدرت قانونی بامشارکت کاری رابطه مستقیم ونسبتا قوی(05/0p< ,0<r)وقدرت اجبار و پاداش رابطه عکس(05/0p< ,0r<)و سایرقدرت‌ها رابطه معنی‌داری ندارند(05/0<p).

نتیجه‌گیری:دراین تحقیق تاثیر منابع قدرت برمشارکت کاری کارکنان به ترتیب مربوط به منابع تخصص،پاداش، اجبار، مرجعیت و قانون بدست آمد. البته علی‌رغم تفاوت چشمگیر در نتایج توصیفی مشارکت کاری کارکنان بامنابع قدرت مدیران اختلاف معنی‌داری نداشت.

این مقاله حاصل از پایان نامه کارشناسی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می‌باشد.‌