دوماهنامه علمی پژوهشی

مقدمه : عفونت گوش میانی یکی از شایع ترین عفونت ها درکودکان است. بیشترین زمان احتمال بروزآن درسنین زیر2سال است.از جمله عوارض حاصل از عفونت گوش میانی: بروزمشکلات شنوایی،آسیب بلندمدت و برگشت ناپذیر به گوش میانی وحلزون ،کاهش بهره هوشی و مشکلات گفتاری می باشد.هدف این مطالعه بررسی رفتارهای پیشگیری کننده ازعفونت گوش میانی براساس الگوی اعتقاد بهداشتی در مادران با کودک کمتر از دو سال، در شهر یزد بود.

روش­بررسی : مطالعه حاضر در سال 93-1392 ، به صورت توصیفی مقطعی بر روی 132 نفر از مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد  که کودک زیر 2 سال داشته اند ، به صورت تصادفی  با انتخاب 6 مرکز از بین 15 مرکز بهداشتی درمانی  و انتخاب 22 نفر از هر مرکز،انجام شد.داده ها توسط پرسشنامه و به صورت تصادفی جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .ازآزمون Tزوجی برای بررسی معنی داری ارتباط بین نمرات سازه ها با متغیرهای دموگرافیک استفاده شد وضریب همبستگی بین نمرات سازه ها توسط آزمون اسپیرمن تعیین گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد که نمره آگاهی تنها در 5/4% موارد وراهنمایی عمل تنها در1/9%  مواردمطلوب بود. شدت درک شده،موانع درک شده و منافع درک شده به ترتیب در4/92% ، 1/81%  و 7/94% موارد مطلوب  گزارش گردید. بین منافع با خودکارآمدی، حساسیت، شدت، رفتار و آگاهی همبستگی مستقیم وجود داشت.بر اساس یافته ها بین شدت با موانع ،رفتار و حساسیت و خودکارآمدی با موانع و رفتار،همبستگی مستقیم وجود داشت.از طرفی رابطه معنا داری بین سن مادر با شدت ومنافع وبین تعداد فرزند با آگاهی، مشاهده شد. بین سابقه ابتلای کودک به عفونت گوش با راهنمایی عمل، همبستگی معکوس معناداری مشاهده گردید.

نتیجه­گیری : بر اساس یافته های این پژوهش  با در نظرگیری نمرات حاصل از سازه ها و پایین بودن نمره آگاهی مادران و از طرفی به دلیل شیوع  بالای عفونت گوش در کودکان زیر2 سال ،اجرای برنامه های آموزشی به منظورافزایش آگاهی مادران و بهبود رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت گوش میانی، موثر واقع گردید.