مقدمه:یکی از متداول‌ترین آلاینده‌های محیط زیست، هیدروکربن‌های نفتی می‌باشد. هم‌اکنون یکی از مهم‌ترین و گسترده‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی ایران، آلودگی خاک و آبهای زیرزمینی به گازوییل نشت یافته از جایگاه‌های پخش فرآورده‌های نفتی است.هدف از این مقاله جداسازی و شناسایی مولکولی یک باکتری تجزیه‌کننده هگزادکان از کمپوست بوده است.

روش بررسی: در این پژوهش تجربی –آزمایشگاهی نرمال هگزادکان (C₁₆H₃₄) به عنوان آلاینده‌ی مدل هیدروکربن‌های گازوییل انتخاب گردید. سپس یک باکتری جدید تجزیه‌کننده‌ی نرمال هگزادکان از کمپوست جداسازی و خالص‌سازی شد. سپس با  انجام PCR با روش 16SrDNA باکتری مورد نظر شناسایی شد و توانایی باکتری جهت حذف هگزادکان از محیط معدنی مورد بررسی قرار گرفت.در پایان پاسخ باکتری به غلظت‌های مختلف شوری (0، 1، 5/2 و 5 درصد) بررسی شد.

یافته‌ها: بر اساس مورفولوژی، آزمایش‌های بیوشیمیایی و انجام PCR با روش 16SrDNA این باکتری به نام سراتیا مارسسنس شناسایی شد. پس از 33 روز در دمای 30 درجه‌ی سلسیوس، 5/63 درصد از هگزادکان توسط باکتری مورد مصرف قرار گرفت و میزان هگزادکان از 90 میلی‌گرم به 84/32 گرم رسید. همچنین نتایج نشان داد که باکتری مورد نظر در برابر شوری مقاومت بالایی دارد و می‌تواند در غلظت 5 درصد نمک نیز رشد کند.

نتیجه‌گیری:این پژوهش نشان می‌دهد که در شرایط آب و هوایی گرم و خاک نسبتا شور ایران می‌توان از باکتری سراتیا مارسسنس جهت حذف ترکیبات نفتی به‌ویژه گازوییل استفاده کرد. به دلیل رشد این باکتری در شوری بالا، نتیجه گرفته شد که این باکتری مقاوم به شوری یا هالوتولرانت می‌باشد.