مقدمه: شواهد متعددی  وجود دارد که نشان می دهد مصرف میوه و سبزیجات نقش محافظتی در مقابل بیماری های عمده بازی می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش با استفاده از تئوری رفتار برنامه ریزی شده برمصرف میوه و سبزیجات در  زنان روستایی چابهار انجام شد.
روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه تجربی مورد  شاهدی بود. 152 نفر از زنان به روش نمونه گیری چند مرحله ای از بین روستاهای بخش مرکزی چابهار انتخاب شدند.داده ها در دو مقطع زمانی قبل و بعد از آموزش از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. آموزش شامل یک جلسه بحث گروهی ، یک جلسه سخنرانی، یک کتابچه آموزشی و یک پوستر آموزشی توسط رابطین برای گروه مداخله اجرا شد.داده های توسط نرم افزار  spssنسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی زنان شرکت کننده در این مطالعه 66/26 با انحراف معیار72/6 بود. اختلاف معنی داری از لحاظ ویژگی های دموگرافیک در دو گروه مشاهده نگردید. در گروه مداخله تغییرات معنی داری در تمام  متغیرهای مورد مطالعه ایجاد شد در حالیکه این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نبود.
تغییر ساختارهای نگرش وقصد رفتاری مجموعا 12 % رفتار و هنجارهای انتزاعی ،آگاهی و کنترل رفتاری درک شده باهم 25 % از قصد مصرف میوه و سبزیجات را پیش بینی کردند.
نتیجه گیری: مداخلات آموزشی طراحی شده بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده در این مطالعه باعث ارتقای قصد و رفتار مصرف میوه و سبزیجات در زنان روستاهای چابهارگردید. اما میزان تغییر  رفتار کمتر از تغییر قصد رفتاری بود. این موضوع بار دیگر نشان می دهد که هر قصدی نمی تواند منجر به رفتار شود و بایستی در راستای تغییر رفتار موانع رفتاری نیز مورد توجه قرار گیرد و در مداخلات آموزشی حتما اقداماتی در این راستا صورت گیرد.