چکیده مقدمه: انتخاب و استخدام کارکنان و مدیران یکی از فعالیت‌های حیاتی سازمان‌های امروزی است و در تمام سطوح، استخدام‌کنندگان سعی در انتخاب بهترین گزینه‌ها دارند؛ در این راستا، اثر من سانی از چالش هایی است که به ثبات مدیریتی صدمه می‌زند. این اثر به پدیده‌ای اشاره دارد که در آن شخص انتخاب کننده، فردی را انتخاب می‌کند که دارای صفات دموگرافیک و ویژگی‌های نگرشی مشابه با خودش باشد. مطالعه حاضر با هدف شناخت عوامل تاثیرگذار بر رفتار من سانی و چالش های مرتبط با آن انجام گردید. روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعات مقطعی- توصیفی است که جمعیت هدف آن را کلیه مدیران ارشد و میانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل دادند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای با چهار بعد بود که علاوه بر ضریب آلفای کرونباخ بیش از 7/0 برای هر بعد، روایی محتوای آن طبق نظر متخصصین و اساتید علوم رفتاری، مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 استفاده گردید. یافته ها: مطابق با یافته‌های پژوهش که با مشارکت 60 نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی شیراز به دست آمد، خود شیفتگی مدیران با بروز اثر من سانی همبستگی داشته(805/0r=) و همچنین ارتباط مثبتی میان اثر من سانی با بروز گروه‌اندیشی در گروه‌های تصمیم‌گیری سازمانی مشاهده گردید(875/0r=) از سوی دیگر بین اثر من سانی با تضاد کارکردی همبستگی منفی وجود داشت(685/0-r=). نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، پیامدهای مخرب اثر من سانی از طریق خودشیفتگی، گروه اندیشی و اجتناب از تضاد کارکردی می تواند به عملکرد مدیران دانشگاه علوم پزشکی شیراز لطمه بزند که برای نیل به اهداف سازمان، می بایست چنین رفتارهایی را مورد شناسایی قرار داده و از آن اجتناب نمود.

واژه‌های کلیدی: اثر من سانی، تضاد کارکردی، خودشیفتگی، گروه‌اندیشی

متن کامل [PDF 185 kb]   (2178 دریافت)