دوماهنامه علمی پژوهشی

چکیده

مقدمه : هدف از این مطالعه شناسایی عوامل خطر در بیماران مبتلا به متاستاز مغزی و تعیین عوامل پیش آگهی موثر بر بقای بیماران با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس می‌باشد.

روش بررسی : این مطالعه توصیفی - تحلیلی گذشته نگر بر روی 197 بیمار مبتلابه متاستاز مغزی مراجعه کننده به مرکز پرتو درمانی شهید رمضانزاده یزد انجام شد. عوامل خطر در این بیماران با استفاده از مدل کاکس مورد تجزیه قرار گرفت. زمان‌های بقاء با استفاده از روش کاپلان - مایر برآورد شد و تفاوت معنی‌دار بین توزیع‌های بقاء در زیر گروه‌های مختلف یک متغیر، توسط آزمون لگ - رنگ مقایسه شدند. آنالیز داده‌ها توسط نرم افزارهای R و SPSS انجام گرفت. یافته‌ها : برآورد کاپلان – مایر بقای کلی بیماران در 12 ماه 27 % و در 24 ماه 12 % بود. با استفاده از آزمون لگ - رنک معلوم شد که تفاوت‌ها بین بقاء بیماران در زیر گروه‌های متغیر سن هنگام تشخیص، بیماری خارج مغزی ( تومور اولیه ) ، نوع درمان، پاسخ به رادیوتراپی و رادیوتراپی مجدد معنی دار بودند (05/0>p). تجزیه و تحلیل با مدل کاکس نشان داد که تنها متغیرهای بیماری خارج مغزی و پاسخ به رادیوتراپی با بقاء بیماران مبتلا به متاستاز مغزی در ارتباط هستند.

نتیجه‌گیری : با توجه به نتایج این بررسی، کنترل تومور اولیه و درمان مناسب به وسیله رادیوتراپی جهت افزایش طول عمر بیماران موثر به نظر می‌رسد. همچنین استفاده از مدل کاکس به دلیل تفسیر راحت تر و محدود نبودن استفاده از انواع متغیرهای کمکی در مطالعات پزشکی مناسب است.