، n.ghorashi@gmail.com
چکیده: (6572 مشاهده)
مقدمه: خرد هر فرهنگی حکم می کند که " سلامت " ثروت است. زیرا که سلامت یک ملت به عنوان یک عامل تعیین کننده مهم در عملکرد اقتصاد ملی می باشد. اما غالبا سهم هزینه های بهداشتی درمانی از درآمد ناخا لص داخلی در کشورهای توسعه یافته بیشتر از کشورهای کمتر توسعه یافته است. برای مثال این میزان برای اکثر کشورهای OECD بیش از 7درصد و برای ایران حدود 7/5 درصد می باشد.
روش بررسی:در این مقاله، رابطه میان برخی از شاخص های وضعیت سلامت (مخارج سلامت، امید به زندگی و نرخ مرگ و میر نوزادان) و تولید ناخالص داخلی واقعی ( (GDPبرای کشورهای حوزه سند چشم انداز در دوره 1995 تا 2010 مورد مطالعه قرار گرفته است. در این راستا از یک الگوی اقتصاد سنجی سلامت ورشد اقتصادی و از آزمونهای ریشه واحد پنل، پنل هم جمعی وتخمین زننده حداقل مربعات کاملاً اصلاح شده (FMOLS) برای روابط بلند هم جمعی استفاده شده است.
یافته ها: یک رابطه بلند مدت بین متغیرها وجود دارد. بین امید به زندگی و تولید ناخالص داخلی واقعی (000/0=P) و همچنین مخارج سلامت و GDPواقعی(000/0=P)یک رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. رابطه بین نرخ مرگ و میر نوزادان و GDP واقعی نیز یک رابطه منفی و معنا دار(000/0=P)می باشد. تمام این نتایج مطابق با تئوری ها می باشد.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد خرج کردن در بازار سلامت وبه تبع آن کسب سلامتی و مطلوبیت اضافه می تواند در افزایش رشد اقتصادی مؤثر باشد. وضعیت سلامت در ایران نیز بر رشد اقتصادی تاثیری مثبت دارد، اما در مقام مقایسه، ایران در بین کشورهایی است که با مخارج بیشتر نتایج ضعیف تری بدست آورده است. این خود می تواند انگیزه ای برای سیاست گذاران ایجاد کند تا در کشورهای حوزه سند چشم انداز به مقوله سلامت اهمیت بیشتری داده شود. اما باز هم سوالاتی در مورد نحوه تخصیص منابع و کارایی تخصیصی باقی می ماند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1392/9/25 | پذیرش: 1392/11/6 | انتشار: 1393/6/30