مقدمه :عفونت ادراری دومین عفونت شایع در کودکان است . در سال اول زندگی شیوع آن در پسران بیشتر بوده و بعد از آن در تمام دوران کودکی در دختران بیشتر است. از عوارض حاصل از عفونت ادراری، پرفشاری خون، کاهش عملکرد کلیه، پروتئین اوری و در نهایت بیماری های کلیوی می باشد .

  روش بررسی :مطالعه حاضر به صورت توصیفی تحلیلی بر روی 138 نفر ازمادران دارای دختر کمتر از 6 سال در سال 91-1390 انجام گرفت.اطلاعات توسط پرسشنامه وبصورت تصادفی جمع آوری گردید وبا استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ها: نتایج نشان داد که نمره آگاهی تنها در9/2% موارد مطلوب بود. حساسیت درک شده در 7/58% موارد ، شدت درک شده در 7/66% موارد، موانع درک شده در 2/65% موارد ،مطلوب گزارش گردید . بین حساسیت ، شدت ،رفتار و خودکارآمدی همبستگی مستقیم وجود داشت .همچنین بین شدت،تهدید ، راهنمای عمل و خودکارآمدی،بعلاوه بین شدت و خودکارآمدی و بین راهنمای عمل،رفتار و خودکارآمدی و بین رفتارو خودکارآمدی همبستگی مستقیم وجود داشت و بین موانع، حساسیت،منافع،شدت،راهنمای عمل و خودکارآمدی همبستگی معکوس معنی داری وجود داشت و بین شدت و سن مادر، بین تهدید و شدت، بین رفتار وخودکارآمدی و تعداد فرزندان، بین رفتار و وضعیت اشتغال مادر ،بین راهنمای عمل و خودکارآمدی و میزان درآمد خانواده وبین راهنمای عمل، رفتارو خودکارآمدی با سابقه ابتلای کودک به عفونت ادراری ، رابطه معنی داری مشاهده شد.

  نتیجه گیری: با توجه به میزان نمرا ت حاصل از سازه ها،پیشنهاد می شود تا برنامه های آموزشی مبتنی برالگوی اعتقاد بهداشتی به منظور بهبود رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری صورت گیرد.