سابقه و اهداف: به علت دفع پساب های صنعتی به محیط های دریایی، مقدار زمینه فلزات سنگین و تجمع زیستی آنها در بدن موجودات دریایی از جمله ماهی ها رو به افزایش است. از این رو بررسی میزان فلزات سنگین در بدن ماهی ها که مورد استفاده غذایی انسان قرار می گیرند امری ضروری می نماید.

  روش بررسی: در این مطالعه به منظور برآورد میزان جیوه در تن های ماهی عرضه شده در فروشگاههای مواد غذایی کرمان، تعداد 70 نمونه تن ماهی تهیه و مقدار جیوه آنها با استفاده از دستگاه ICP-OES تعیین شد. مقدار جیوه در نمونه ها بر اساس µg g^{-1 وزن مرطوب گزارش شد.}

  یافته ها: مقدار جیوه در 70 نمونه تن ماهی مورد بررسی از مقادیر 07/0 ± 1/0 تا µg g^-1 2/0 ± 54/0 متغیر و میزان متوسط آن برابر با µg g^-1 29/0 بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که 80 درصد نمونه های تن ماهی (8 نوع) از ناحیه خلیج فارس ایران دارای میانگین مقادیر جیوه کمتر و 20 درصد (2 نوع) دارای میانگین مقادیر بالاتر از رهنمود های پیشنهادی WHO و FAO می باشند.

  نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیشتر تن ماهی های عرضه شده در فروشگاههای کرمان دارای میانگین مقادیر کمتر از رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت و سازمان غذا و داروی آمریکا یعنی میزان µg g^-1 5/0 می باشند ولی در 2 نمونه میانگین مقادیر بالاتر از رهنمودهای مذکور بود. در این زمینه بایستی تمهیدات لازم برای پایش مقادیر جیوه در تن ماهی های تولیدی در کشور و ملزوم نمودن کارخانجات تولیدی به پایش مقادیر جیوه و همچنین تدوین استانداردهای لازم برای پایش این فلز سنگین خطرناک در مواد غذایی اندیشیده شود.