دوره 21، شماره 1 - ( فروردین و اردیبهشت 1401 )
جلد 21 شماره 1 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
معاونت بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی خوی،خوی،ایران. ، psy.arezoo@gmail.com
چکیده: (826 مشاهده)
مقدمه: بیماران مبتلا به کووید-19 بعد از دوره حاد بیماری برخی علایم مانند احساس خستگی و درد عضلانی باقی می مانند. این مساله باعث کاهش افت÷11110 کیفیت زندگی این بیماران می گردد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آرامسازی پیشرونده عضلانی بر روی شدت درد و کیفیت زندگی بعد از ترخیص از بیمارستان است.
روش بررسی: پژوهش حاضری مطالعه نیمهتجربی بودکه در سال 1400 بر روی 96 نفر از بیماران مبتلا به کووید-19 دارای شکایات درد شهرستان خوی انجام گرفت نمونه به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی جایگذاری شدند. مداخله به صورت آموزش تمرینات آرامسازی عضلانی بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های شدت درد و کیفیت زندگی جمع‌آوری شدند.از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در نرم‌افزار 26SPSS- استفاده‌شده است.
یافتهها: نتایج نشان می دهد که نمرات شدت درد، تداخل درفعالیت‌های روزمره درهر دو گروه روند کاهشی و بهبود کیفیت زندگی در هر دو گروه روند افزایشی داشته است. اندازه اثر به‌دست‌آمده برای آرامسازی پیشرونده عضلانی درکاهش شدت درد تجربه‌شده 65/0 ،کاهش تداخل درد در فعالیت‌های روزمره 71/0و برای بهبود کیفیت زندگی 78/0به‌دست‌آمده بود که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرامسازی عضلانی برای هر سه مؤلفه است.
نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تمرینات آرامس ازی عضلانی موجب کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کووید-19میشود. پیشنهاد می شود از این تمرینات به عنوان روش مکملی برای کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شود.
روش بررسی: پژوهش حاضری مطالعه نیمهتجربی بودکه در سال 1400 بر روی 96 نفر از بیماران مبتلا به کووید-19 دارای شکایات درد شهرستان خوی انجام گرفت نمونه به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی جایگذاری شدند. مداخله به صورت آموزش تمرینات آرامسازی عضلانی بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های شدت درد و کیفیت زندگی جمع‌آوری شدند.از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در نرم‌افزار 26SPSS- استفاده‌شده است.
یافتهها: نتایج نشان می دهد که نمرات شدت درد، تداخل درفعالیت‌های روزمره درهر دو گروه روند کاهشی و بهبود کیفیت زندگی در هر دو گروه روند افزایشی داشته است. اندازه اثر به‌دست‌آمده برای آرامسازی پیشرونده عضلانی درکاهش شدت درد تجربه‌شده 65/0 ،کاهش تداخل درد در فعالیت‌های روزمره 71/0و برای بهبود کیفیت زندگی 78/0به‌دست‌آمده بود که نشان‌دهنده اندازه اثر متوسط آرامسازی عضلانی برای هر سه مؤلفه است.
نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تمرینات آرامس ازی عضلانی موجب کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کووید-19میشود. پیشنهاد می شود از این تمرینات به عنوان روش مکملی برای کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |