دوماهنامه علمی پژوهشی

مقدمه: با کمبود زمین‌های زراعی و از بین رفتن محصولات بوسیلۀ آفات استفاده از آفت‌کش‌هایی مانند آترازین افزایش یافته است. این علف‌کش به دلیل فشار بخار کم، نیمه عمر بالا و تحرک زیاد منجر به آلودگی اکوسیستم‌های گوناگون شده است. آترازین از نظر سمیت در کلاس III بوسیلۀ سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا قرار گرفته است، اما به دلیل توانایی بالقوۀ آن در آلودگی آب‌های زیرزمینی اهمیت بسیاری دارد.

روش بررسی: روش‌های فیزیکی و شیمیایی بسیاری برای حذف این علف‌کش از محیط‌های آبی و خاکی پیشنهاد گردیده، اما این روش‌ها دارای هزینه‌های بسیار و همراه با تولید محصولات جانبی سمی دیگری هستند. با توجه به گسترش علم تعامل انسان و طبیعت، امروزه تصفیۀ بیولوژیکی از اهمیت و توجه خاصی برخوردار است. تصفیۀ بیولوژیکی فرآیندی است که در آن از میکروارگانیزم‌ها برای تبدیل و تجزیۀ مواد آلاینده موجود در محیط زیست استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری: تجزیۀ زیستی از نقطه نظر اقتصادی و زیست محیطی بهترین راهکار برای حذف آلاینده‌های دیرپا از محیط زیست می‌باشد. امروزه استفاده از میکروارگانیسم‌های بومی یا اصلاح شده بوسیلۀ مهندسی ژنتیک برای تصفیۀ محیط‌های آلوده به سموم آفت‌کش بطور فزاینده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. در پایان به منظور کاربرد بیشتر این فناوری سبز تعیین خصوصیات خاک و همچنین مطالعات سم‌شناسی محیطی (اکوتوکسیکولوژی) با هدف شناسایی توانایی میکروارگانیسم‌های بومی آب و خاک یک امر ضروری می‌باشد.