چکیده

مقدمه: یکی از اولویت‌های نظام سلامت توجه به بهداشت روان است. از طرفی در سالیان اخیر، پرداختن به مذهب و معنویت به عنوان یکی از مؤلفه‌های اساسی رویکردهای درمانی و آموزشی، مورد تأکید قرار گرفته‌است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانگری مبتنی بر کیفیت‌زندگی با جهت گیری اسلامی، بر افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه پیام نور استان چهارمحال و بختیاری انجام شده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر، در قالب یک طرح نیمه‌آزمایشی انجام شده است. برای این کار، پس از انجام مصاحبه تشخیصی 40 نفر از دانشجویان افسرده مراجعه کننده به هسته‌های مشاوره دانشگاه در سال تحصیلی 93-94 انتخاب و بعد از اخذ رضایت آنان جهت شرکت در پژوهش، به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. جهت سنجش متغیرها، از پرسشنامه‌های افسردگی بک و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. هر دو گروه در پیش‌آزمون شرکت نمودند و سپس گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه به طور متوسط 90 دقیقه به صورت گروهی، مداخله‌ درمانی را دریافت نمودند. برای تحلیل یافته‌ها از روش تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS-18 استفاده شده است.

یافته‌ها: نتایج نشان داد روان‌درمانگری اسلامی مبتنی بر کیفیت‌زندگی کاهش معنادار افسردگی(73/0= ²η ،001/0>p، 3/96= _(1،33) f) و افزایش کیفیت‌زندگی(52/0= ²η ،001/0>P، 77/35= _(1،34) f)  را در گروه آزمایش به همراه داشته است.

نتیجه‌گیری: پرداختن به بعد مذهب به عنوان یکی از مهمترین مؤلفه‌های تشکیل دهنده‌ فرهنگ، و افزودن این بعد به مداخلات روانشناختی، با نگاهی کل‌گرایانه و یکپارچه نسبت به انسان می‌تواند به اثربخشی مداخلات کمک کند.