مقدمه: درمان حمایتی پریودنتال از پیشرفت و برگشت بیماری پریودنتال در میان بیمارانی که قبلا مبتلا به پریودونتیت بوده‌اند و درمان شده‌اند جلوگیری می‌کند. همچنین باعث کاهش انسیدانس از دست دادن دندان و افزایش امکان شناخت درمان سایر بیماری‌ها یا شرایطی که حاصل بیماری دهانی هستند، می‌شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی مراجعه بیماران جهت ارزیابی وضعیت لثه خود پس از درمان جراحی لثه در یکی از مطب‌های تخصصی پریو در شهر یزد در سال 1390 انجام شد.

روش بررسی: جهت انجام این مطالعه 356 پرونده‌ بیمارانی که در مطب خصوصی طی سال‌های 1375 تا 1384، تحت درمان جراحی لثه قرار گرفته بودند بصورت تصادفی انتخاب شده و دفعات مراجعه بعد از جراحی که صرفاً به منظور معاینه انجام گرفته بود و مشخصات دموگرافیک افراد در چک لیستی ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: پرونده‌های مورد مطالعه، متعلق به 205 زن(%6/57) و 151 مرد(%4/42) بودند. بیماران در رده سنی 67-14 سال با میانگین سنی 48/9±80/37 بودند. 281 بیمار (%78/93) جهت ارزیابی وضعیت لثه خود پس از درمان جراحی لثه اصلاً مراجعه ننموده بودند. 42 نفر (79/11%) تنها یکبار پس از جراحی مراجعه نموده و 22 نفر (17/6%) دو بار مراجعه کرده بودند. تعداد کمی از بیماران 3 بار (68/1%) و بیشتر مراجعه نموده بودند. ارتباط آماری معنی‌داری بین میزان مراجعه پس از جراحی لثه و سن، جنس، میزان تحصیلات و شغل بیماران وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: علی رغم اهمیت درمان‌های نگهدارنده پس از جراحی لثه بیش از 90 درصد از بیمارانی که تحت جراحی لثه قرار گرفته بودند، هیچ دفعه جهت دریافت درمان‌های حمایتی مراجعه نکرده بودند. لذا تاکید و تشویق پریودنتیست جهت مراجعه منظم بیماران، برای اطمینان از حفظ نتایج، جلوگیری از پسرفت نتایج درمان