مقدمه: پرستاران به علت شب‌کاری مستعد اختلال خواب هستند. به منظور پیشگیری از خطاهای حرفه‌ای، تعالیم مفاهیم آموزش بهداشت خواب به پرستاران پیشنهاد می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر بخشی آموزش بهداشت خواب بر بهبود اختلال خواب پرستاران می‌باشد تا منجر به تامین شرایط مطلوب کاری در بین این گروه گردد. روش بررسی: مطالعه نیمه تجربی حاضر به روش Field Trail با طرح after and before انجام شده است. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های دموگرافیک و(The Epworth Sleepiness Scale (ESS، SMII ( SleepMed Insomnia Index) و (Insomnia Severity Index) ISI جمع آوری شد. ابتدا پرسشنامه‌ها بین 207 نفر از پرستاران توزیع و تعداد صد100 نفر پرستار مبتلا به اختلال خواب شناسایی شد که پس از برگزاری 4 جلسه آموزشی 66 پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که از 207 پرستار 3/48% دارای اختلال خواب بودند. همچنین مشخص شد که وضعیت اختلال خواب با فاکتورهایی نظیر سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سابقه کاری، تعداد فرزندان، نوع نوبت کاری و رضایت شغلی ارتباط معنی‌دار ندارد. در بررسی رابطه آموزش بهداشت خواب با کاهش اختلال خواب مشخص شد که وضعیت اختلال خواب پرستاران بعد از دوره آموزشی بهبود یافته است که با توجه به 055/0 P= این ارتباط به طور نسبی معنی‌دار است. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اختلال خواب در پرستاران، عوامل دیگری همچون ویژگیهای ساختمانی محیط بیمارستان و اختلالات روان پزشکی نظیر افسردگی و اضطراب نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. ضمناً آموزش بهداشت خواب به تنهایی موثر نبوده و باید در ترکیب با سایر روش‌های درمان رفتاری-شناختی به کار گرفته شود.

واژه‌های کلیدی: اختلال خواب، بهداشت خواب، نوبت کاری، پرستاران

متن کامل [PDF 194 kb]   (2537 دریافت)