چکیده مقدمه: بر اساس مطالعات انجام شده، حدود 90درصد حوادث ناشی از کار در اثر رفتارهای ناایمن و خطای انسانی روی می دهند. لذا در سالهای اخیر، استفاده از تکنیک های ایمنی مبتنی بر رفتار با هدف کاهش حوادث، گسترش زیادی پیدا کرده است. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد، رفتارهای ناایمن کارگران یک شرکت خودروسازی با استفاده از مشاهده و روش نمونه گیری ایمنی مورد بررسی قرار گرفت. در فاز اول پس از تعریف انواع رفتارهای ناایمن، برای تعیین میزان و انواع آنها، 115کارگر انتخاب و تعداد9200 مشاهده انجام گردید. متغیرهای دموگرافیگ مرتبط با کارگران با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. در فاز دوم پس از مدت 3ماه از انجام مداخلات، شامل آموزش کارگران و سرپرستان، نصب علایم ایمنی و استفاده از تنبیه و تشویق، مشاهدات تکرار گردید. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که در فاز اول رفتارهای ناایمن کارگران 09/13 درصد و در فاز دوم به 04/9 درصد کاهش یافت. از میان این رفتارها، عدم استفاده از وسایل حفاظت فردی و وضعیت ارگونومیکی نامناسب بیشترین فراوانی را دارا بود. میان تعداد رفتارهای ناایمن و سابقه حادثه قبلی (001/0P=) و سطح تحصیلات (04/0P=) ارتباط معناداری مشاهده شد. اما میان تعداد رفتارهای ناایمن با متغیرهای سن، سابقه کار، تعداد افراد تحت تکفل ارتباط معناداری مشاهده نگردید. نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان می دهد توسعه گرایش ایمنی مبتنی بر رفتار، یکی از راهکارهای اصلی کاهش رفتارهای ناایمن و در نتیجه آن کاهش نرخ وقوع حوادث، در صنایع کشور می باشد.

واژه‌های کلیدی: ایمنی، رفتارهای ناایمن، خودرو سازی

متن کامل [PDF 142 kb]   (2164 دریافت)